Ό,τι είναι ηθικό, από παλιά, δεν είναι πάντα το νόμιμο
και σίγουρα στις ημέρες μας, δεν είναι σχεδόν ποτέ απαραίτητο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η κοινωνία στις ημέρες μας λίγο – πολύ είναι διαχωρισμένη ως εξής:
Υπάρχουν αυτοί που το έχουν αποφασίσει ότι δεν πρόκειται ποτέ να ζήσουν καλύτερες μέρες οι οποίοι είναι απελπισμένοι και δυστυχείς…
εκείνοι που κάνουν κάθε τι προκειμένου να βρουν μία «άκρη» για να χωθούν κάπου και να τα «παίρνουν» από τους άλλους εύκολα και γρήγορα…
άλλοι που τα «βρήκαν» έτοιμα και δεν αγχώνονται για την επιβίωση…
εκείνοι που έχουν «χωθεί» ήδη κάπου και τα «παίρνουν» οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για κανέναν και για τίποτα…
και κάποιοι οι οποίοι είναι ολιγαρκείς και ευτυχισμένοι…

Το ενδιαφέρον δεν είναι πόσες ομάδες πολιτών υπάρχουν και πως διαχωρίζονται από την πλευρά του οικονομικού τους προφίλ. Σημασία έχει η διακύμανση του πληθυσμού των ατόμων της κάθε ομάδας από τις παραπάνω, όπως υπάρχει στην κοινωνία, καθώς ο χρόνος κυλά.
Κατά την άποψη μου, στην Ελληνική κοινωνία των τελευταίων χρόνων:

α) οι πρώτοι είναι πολλοί και γίνονται όλο και περισσότεροι
β) οι δεύτεροι είναι ακόμα πάρα πολλοί (στην Ελλάδα), αλλά «βαίνουν μειούμενοι» ενισχύοντας τις τάξεις της πρώτης ομάδας – στην συντριπτική τους πλειοψηφία – δηλαδή την ακριβώς αντίθετη από αυτή που ονειρεύονταν, δηλαδή την τέταρτη ομάδα
γ) οι τρίτοι είναι λίγοι, πάρα πολύ συγκεκριμένοι, με γνωστά και καθιερωμένα ονόματα, ενώ αποτελούν ομάδα η οποία σπάνια εμπλουτίζεται με νέα μέλη (στην Ελλάδα)
δ) οι τέταρτοι είναι επίσης λίγοι, αλλά από εποχή σε εποχή αυξάνονται δυσανάλογα από τον μέσο όρο που αναλογεί στον γενικό πληθυσμό (χρηματιστήριο, καταχρηστικό real estate εις βάρος της δημόσιας γης και άλλες κομπίνες).
Σπάνια την γλυτώνουν από τον εαυτό τους (εγωπάθεια, κατάθλιψη,  στρες, καρκίνος, καρδιακά) ή από τους άλλους (αποκάλυψη της κομπίνας, δημόσια ξεφτίλα, φυλάκιση, πτώχευση), συμπτώματα που παρουσιάζονται σε άτομα όλων των αναφερόμενων ομάδων, αλλά σ’ αυτή, σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά
ε) οι πέμπτοι είναι ελάχιστοι,

επειδή πιέζονται συστηματικά από την συμπεριφορά των υπόλοιπων ομάδων,
επειδή τα καταναλωτικά πρότυπα πιέζουν τους ανθρώπους που αγαπούν οι οποίοι δεν αποφεύγουν να τους παρακινούν να «προσχωρήσουν» στις μαζικές συμπεριφορές, με προσχήματα όπως: «…κάνε το για τα παιδιά μας», «…τι θα πει ο κόσμος» κλπ,
επειδή το Ελληνικό Κράτος και η Ελληνική Πολιτεία δεν έχει φτιαχτεί γι’ αυτούς και τους ταλαιπωρεί, όποτε είναι απαραίτητο να το χρειαστούν.

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Βεβαίως έχει προκαλέσει σοκ στην Ελληνική κοινωνία η κορύφωση των σκανδάλων της παρούσας κυβέρνησης, όπως αυτή συντελέστηκε με την αποκάλυψη των δοσοληψιών με εμπλεκόμενη την Μονή Βατοπεδίου. Όμως με τι ακριβώς είναι σοκαρισμένη η Ελληνική κοινωνία και κυρίως, για ποιους ακριβώς λόγους είναι σοκαρισμένη η Ελληνική κοινωνία;
Με βάση την ομαδοποίηση που παρουσιάσαμε παραπάνω, εκτιμούμε ότι υπάρχουν αναλογικά οι παρακάτω εκδοχές – εξηγήσεις με τις οποίες απαντάται το ερώτημα που θέσαμε:

α) οι πρώτοι, είτε δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς έχει συμβεί γιατί είναι προσηλωμένοι στην προσπάθεια τους να επιζήσουν, είτε το γεγονός αποτελεί άλλη μια δικαιολογία για να βρίσουν τους πάντες και τα πάντα…
β) οι δεύτεροι, είτε προσπαθούν να θυμηθούν μήπως και υπάρχει κάποιος θείος τους που να είναι μοναχός σε μοναστήρι, είτε βρίζουν διότι την συγκεκριμένη κομπίνα δεν είχαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν οι ίδιοι…
γ) οι τρίτοι, συνεχίζουν να ασχολούνται με τις καθημερινές τους απολαύσεις, χωρίς να ασχολούνται ιδιαιτέρως με το θέμα, παρά του ότι ανθυπομειδιούν με τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου, λέγοντας: «… καλά να πάθουν οι μαλάκες που νόμιζαν ότι με μια κομπίνα θα έμπαιναν στο κλαμπ το δικό μας». Βεβαίως, δεν έχουν αναρωτηθεί μήπως οι πρόγονοι τους ήταν απλώς πιο τυχερά λαμόγια, σαν και αυτά που τώρα χλευάζουν. Και έτσι να είναι, δεν τους ενδιαφέρει τι έκαναν οι γονείς ή οι πρόγονοι τους. Τους ενδιαφέρει ότι τώρα, οι ίδιοι περνούν καλά…
δ) οι τέταρτοι, κάθε φορά που ενημερώνονται από τα (κατά τα άλλα, αγαπημένα τους) μέσα ενημέρωσης ότι αποκαλύφθηκε κάποιο σκάνδαλο, παίρνουν τηλέφωνο τους «συνεργάτες» τους στην λαμογιά που έχουν στήσει, για να τσεκάρουν αν κινδυνεύουν να τους πάρει και αυτούς κάποιος χαμπάρι. Παρακολουθούν από το πρωί, μέχρι το βράδυ τις εξελίξεις για το σκάνδαλο, τρώγοντας τα νύχια τους. Όταν «περάσει η μπόρα», παραδέχονται ότι είναι μάγκες, όσοι κατόρθωσαν να την σκαπουλάρουν από την φυλακή ακόμα και αν έχουν ξεφτιλιστεί, ενώ βρίζουν εκείνους που έχασαν την θέση τους ή καταδικάστηκαν. «Οι μαλάκες, οι απρόσεκτοι, χαλάνε την πιάτσα» λένε…

ε) οι πέμπτοι, από το πρώτο πεντάλεπτο, έχουν καταλάβει τι έχει γίνει και ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων. Δεν χρειάζονται κανένα για να τους καθοδηγήσει στην αλήθεια, ούτε καν να περιμένουν τις δικαστικές αποφάσεις. Γνωρίζουν ότι δεν έχουν να περιμένουν και πολλά από τους περισσότερους πολιτικούς της εποχής αυτής. Εμπιστεύονται μόνο συγκεκριμένους ανθρώπους της πολιτικής σκηνής, ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας και τους βοηθούν όπως μπορούν, χωρίς θόρυβο. Σαν συνομώτες, για να μην μπουν στο στόχαστρο της κακής εποχής που ζούμε.

 

Η ΟΥΣΙΑ

Όλες οι παραπάνω αντιδράσεις αποτελούν στρεβλώσεις, με έμμεσο ή άμεσο τρόπο. Είναι απαραίτητο να προχωρήσουν τα πράγματα με μία νέα νοοτροπία. Γι’ αυτόν τον στόχο απαιτείται ένας πολιτικός φορέας που να έχει ξεκαθαρίσει τι πρέπει να αλλάξει, πως πρέπει να αλλάξει και ποιοι μπορούν να εφαρμόσουν τις αλλαγές.

Τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ έχουν τα μίνιμουμ χαρακτηριστικά, απαραίτητα για να αποτελέσουν τις δεξαμενές για να αναπτυχθεί μία νέα πλειοψηφία. Που θα πιστεύει σε αρχές, στο ανθρώπινο μέτρο, στον σχεδιασμό και την εργασία, για μια ευημερούσα και ελπιδοφόρο κοινωνία. Για την Νέα Δημοκρατία, στην παρούσα συγκυρία, είναι δύσκολο να επικρατήσουν εντός της, νέες ηγετικές ομάδες με τα παραπάνω ιδανικά και οι οποίες θα είχαν την δυνατότητα να επικρατήσουν. Η εξουσία φθείρει, όποιον δεν ξέρει γιατί την ανέλαβε.

Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί ξανά στην παρούσα συγκυρία, δυστυχώς για συγκυριακούς λόγους, τον χώρο που υπάρχουν καλύτερες συνθήκες για να αναδυθεί αυτός ο νέος κόσμος.

Τα κόμματα της αριστεράς δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν φορείς ανανέωσης από μόνα τους, κυρίως γιατί δεν έχουν αντίκρισμα σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού επειδή τα περισσότερα ηγετικά στελέχη τους είναι εθισμένα και κάποια βολεμένα στην αντιπολίτευση, η οποία μερικές φορές είναι και προσχηματική. Όμως αυτά τα κόμματα στις τάξεις τους έχουν κατώτερα στελέχη και απλούς ψηφοφόρους που διέπονται από πολύ μεγαλύτερη πολιτική συνέπεια, αγωνιστικότητα, διάθεση για αλλαγές και συγκρούσεις με την κατεστημένη νοοτροπία. Παραδόξως, τέτοιοι υπάρχουν και στο κόμμα του ΛΑΟΣ που κείται δεξιότερα της «φιλελεύθερης» δεξιάς που μας κυβερνά.

 

ΜΠΕΡΔΕΜΑ: Λάθος μείγμα κόσμου, σε λάθος χώρους.

 

Είναι ανάγκη να ανοίξουν δίοδοι μεταξύ των δεξαμενών των κομμάτων, ώστε να μετακινηθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι, στους κατάλληλους χώρους και να «ξαναρχίσει το παιχνίδι από την αρχή».

Εκείνοι που πιστεύουν στο αυτονόητο, στην  λογική, στον ανθρωπισμό, στο μέτρο, την συμμετρία, την αισθητική, ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο ανήκουν, οφείλουν να ξεκινήσουν έναν αγώνα στο εσωτερικό των κομμάτων τους για να επικρατήσουν. Ακολούθως, θα πρέπει να εργαστούν για να καταθέσουν στον λαό τις απόψεις τους, από την σκοπιά της ιδεολογικής τους προέλευσης και τότε, ας επικρατήσει η καλύτερη η πιο καλοδουλεμένη πρόταση.
Το πολιτικό διακύβευμα στις ημέρες μας, με ευθύνη των ηγεσιών όλων των κομμάτων που αποτέλεσαν τους «παίκτες» στο πολιτικό σύστημα τα τελευταία χρόνια, δεν είναι το ποια ιδεολογία κόμματος θα μας βγάλει από το τέλμα. Είναι το, αν οι αξιοπρεπείς κάθε κόμματος, θα επικρατήσουν εναντίον της στρατιάς λαμογίων κάθε κόμματος.

Την μάχη και την πλατιά υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού θα κερδίσουν, όποιοι πείσουν ότι μπορούν να εφαρμόσουν μία νέα, «καθαρή» νοοτροπία στον τρόπο άσκησης εξουσίας που θα αντανακλά στην κοινωνία, στην καθημερινή ζωή του πολίτη.