Η Χώρα και η Κυβέρνηση έχουν μπει στο κυρίως μενού. Υπό οικονομική δυσπραγία άνοιξε το ζήτημα της εργασίας στο δημόσιο με σκοπό να αντιμετωπισθούν οι συμβάσεις εργασίας, τα stage κλπ. Συζητάμε γι’ αυτό το θέμα σήμερα αναζητώντας λύσεις, αγνοώντας ότι το πρόβλημα έρχεται από πολύ μακριά στο παρελθόν. Η βάση του προβλήματος βρίσκεται χρονικά στη γέννηση του «σύγχρονου» ελληνικού Κράτους και οι συνιστώσες του είναι το Δαιμόνιο της φυλής μας στην κακή του εκδοχή, η ευκολία και ο λαϊκισμός με τον οποίο επέλεξαν να πολιτεύονται πολιτικοί όλων των κομμάτων διαχρονικά, η στρεβλή οικονομική ανάπτυξη και η φυσική τάση των ανθρώπων να επιδιώκουν πολύ περισσότερα από εκείνα που τους αναλογούν παίρνοντας τα από άλλους ανθρώπους.
Το δρόμο που θα μας βοηθούσε να αποφύγουμε μεγάλο μέρος από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε σήμερα ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ και πολύ φοβόμαστε ότι οι περισσότεροι, από τους παππούδες μας έως και εμάς, το κάναμε συνειδητά…
Δεχθήκαμε να ζούμε σε ένα Κράτος χωρίς πραγματική παιδεία, χωρίς απόλυτη επιμονή στην αξιοκρατία, τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια.
Ο διορισμός στο δημόσιο έγινε το σπουδαιότερο όνειρο του Έθνους, η αποφυγή της εργασίας αφότου έμπαινε κανείς στο δημόσιο (γιατί έτσι κάνουν όλοι) ακόμα και το «λάδωμα» με την εκμετάλλευση των σφραγίδων του δημοσίου επικράτησαν σαν αυτονόητο δικαίωμα. Αυτά έγιναν γιατί η εργασία στον ιδιωτικό τομέα δεν διασφαλίστηκε με κανόνες και αρχές, αλλά από την αρχή του «σύγχρονου» ελληνικού Κράτους οι ιδιώτες έκαναν ό, τι γούσταραν με την συγκατάθεση του δουλοπρεπούς, αν όχι αργυρώνητου πολιτικού συστήματος στην πλειοψηφία του. Έτσι, δεν υπήρχε ασφάλεια στην εργασία, ούτε ενισχύθηκε με μέτρα προστασίας η προώθηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, δηλαδή να μπορεί ο νέος να τολμά να φτιάξει τη δική του δουλειά χωρίς να «φτύνει αίμα» από το εχθρικό φορολογικό και γραφειοκρατικό περιβάλλον.
Παράλληλα, οι διχασμοί, ο ακραίος ανταγωνισμός χωρίς όρια μεταξύ των κομμάτων για την εξουσία τους τελευταίους δύο αιώνες του ελεύθερου βίου της Ελλάδας, οδήγησε μεγάλη μερίδα των πολιτικών διαχρονικά να «αξιοποιήσουν» το δημόσιο για να ελέγξουν τη χώρα. Έτσι, θεσμοθέτησαν το ρουσφέτι το οποίο ούτως ή άλλως άρεσε σε μεγάλη μερίδα των πολιτών.
Τώρα
Πολύ σωστά ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Ρσγκούσης νομοθετεί για να διορίζονται όλοι μέσω ΑΣΕΠ, με αντικειμενικά κριτήρια, χωρίς συνεντεύξεις κλπ. Όμως υπάρχουν εργαζόμενοι με συμβάσεις που λήγουν οι οποίοι ζητούν να γίνουν μόνιμοι και μετά να ισχύσει το μέτρο. Τα πολιτικά κόμματα εξουσίας έχουν ευθύνη γι’ αυτούς τους εργαζόμενους διότι τους διόρισαν. Και τα «μικρά» κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν ευθύνη διότι μόνιμα και σταθερά λαϊκίζουν λέγοντας ότι όλοι πρέπει να διορισθούν. Και οι ίδιοι αυτοί οι εργαζόμενοι έχουν ευθύνη γιατί αποτελούν την άλλη πλευρά αυτής της στρεβλής συναλλαγής.
Κακά τα ψέματα, θα χρειαστούν θυσίες και κόστος για να μπει η κατάσταση σε μία τάξη. Μάλιστα, το «μείγμα» που διαμορφώνεται δύναται να γίνει εκρηκτικό, καθώς βαδίζουμε σε συμβολικές ημερομηνίες όπως η 17η Νοέμβρη και ο Δεκέμβριος. Ας μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν και δρουν προβοκάτορες.
Το νομοσχέδιο που ετοιμάζει ο συντοπίτης μας Υπουργός θα είναι ατελές…
* αν δεν μπει στα σχολεία τώρα η διαπαιδαγώγηση για την κατάργηση από το μυαλό των νέων του «ονείρου για το δημόσιο»,
* αν δεν μπουν κανόνες με τιμωρίες για την κατάργηση της εκμετάλλευσης της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα κυρίως από τις μεγάλες εταιρείες,
* αν δεν ενθαρρυνθεί ηθικά και πρακτικά η ιδιωτική ατομική επιχειρηματικότητα για τους νέους,
* αν το ΑΣΕΠ δεν έχει την δυνατότητα να πραγματοποιεί αδιάβλητες, γρήγορες εξετάσεις, οι επιτυχόντες των οποίων θα πρέπει να καταλαμβάνουν άμεσα τη θέση τους,
* αν δεν αναδιοργανωθεί ο δημόσιος τομέας, ώστε να πάει ο καθένας στη θέση του, να δουλεύει το κανονικό του ωράριο και να κάνει την υποχρέωση του με έλεγχο, χωρίς «λαδώματα».
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 