ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ

Θα περιμένουμε να τις δούμε…

Ένα νέο «επικοινωνιακό εξάρτημα» πρόσθεσε τελευταία στο μείγμα της «εικονικής πολιτικής» της η Κυβέρνηση. Κατά την διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού στη Βουλή για το έτος 2011, άρχισαν να εμφανίζονται βουλευτές του κόμματος που δειλά – δειλά και ανούσια διατύπωναν κατά τις ομιλίες τους μικροσπόντες, υπονοούμενα, ακόμα και να παρέθεταν παραδείγματα κομματικής κριτικής ή και κριτικής κατά συγκεκριμένων προσώπων της Κυβέρνησης.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΜΑΣΤΕ:

Υπάρχουν μέχρι σήμερα μόνο τέσσερις συγκεκριμένοι βουλευτές του κινήματος, οι οποίοι διαχώρισαν τη θέση τους από τις επιλογές της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Και οι τέσσερις διαγράφηκαν αυτόματα από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Η κάθε μία από τις τέσσερις περιπτώσεις αυτών των βουλευτών έχει διαφορετικό «πολιτικό βάρος» που έχει σχέση με τον χαρακτήρα του καθενός (καθεμιάς) από αυτούς, την ιστορία του (της) στο κόμμα και τα κίνητρα που τους οδήγησαν στην πράξη τους. Όμως καλώς ή κακώς, αυτοί αντιπαρατέθηκαν λέγοντας ότι κατά την προεκλογική περίοδο, το 2009, το ΠΑΣΟΚ για να αναδειχθεί στην εξουσία δεν είχε υποσχεθεί αυτά που υλοποιεί τώρα, αλλά τελείως διαφορετικά πράγματα (Λεφτά υπάρχουν κλπ). Όλοι οι υπόλοιποι βουλευτές, μέχρι σήμερα, και ειδικά εκείνοι που διαρρέουν εντέχνως τις δήθεν διαφοροποιήσεις τους σε «παπαγαλάκια» του δημοσιογραφικού χώρου, είναι βέβαιο ότι λειτουργούν επί τη βάσει οργανωμένου σχεδίου σε συνεννόηση με εκείνους που χαράσσουν την επικοινωνιακή πολιτική της Κυβέρνησης. Ο στόχος είναι να εμφανίζονται εντός του ΠΑΣΟΚ δήθεν διαφωνούντες για να συγκρατούν το κύμα απογοήτευσης και διαρροής ψηφοφόρων του κόμματος, από την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Διαμορφώνεται εντέχνως και ελεγχόμενα ένα διπλό ΠΑΣΟΚ. Υπολογίζεται ότι, αν δεν εμφανίζεται δήθεν αντιπολιτευόμενη πλευρά εντός του ΠΑΣΟΚ, τότε οι δυσαρεστημένοι πολίτες θα βρεθούν κατευθείαν στους αντιπολιτευόμενους εκτός ΠΑΣΟΚ. Και παρά του ότι ήδη έχουν δημιουργηθεί κόμματα «μαξιλάρια» εκτός του ΠΑΣΟΚ, τίποτε δεν είναι καλύτερο από το να κρατάς τις δικές σου ψήφους εντός του κόμματος σου και ας φωνάζουν.

Συνοψίζοντας, θα υπενθυμίσουμε τα τρία βασικά επικοινωνιακά εργαλεία που υπάρχουν στην φαρέτρα της «εικονικής πολιτικής» της παρούσας Κυβέρνησης και χρησιμοποιούνται:
1) τρομοκρατία των διλημμάτων μεταξύ «μαύρου και άσπρου»,
2) προσυνεννοημένη τακτική να ανακοινώνονται 10 δυσβάσταχτα μέτρα και μετά από διαμαρτυρίες δήθεν διαφωνούντων από το ΠΑΣΟΚ, να αποσύρεται το ένα και να ψηφίζονται τα υπόλοιπα εννέα, 3) τεχνική της προσομοίωσης, δηλαδή εμφανιζόμαστε ότι είμαστε «σωτήρες» και στο όνομα της «σωτηρίας» παίρναμε δύο σωστά μέτρα, μαζί με άλλα που είναι μεροληπτικά εις βάρος των πολλών.

Το μεγαλύτερο ανέκδοτο είναι αυτό που κατά την διάρκεια της φετινής συζήτησης στη Βουλή για τον προϋπολογισμό του 2011 διατύπωσε ο υπουργός του ΠΑΣΟΚ κ. Καστανίδης. Είπε λοιπόν, ότι η τωρινή Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαιτίας της κρίσης, αναγκάζεται να λαμβάνει επαχθή μέτρα, που δεν θα λάμβανε ποτέ – αν δεν υπήρχε η κρίση – ως Κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.
Συμπέρασμα (κατά τον κ. Καστανίδη): ο σοσιαλισμός ή έστω, η σοσιαλδημοκρατία, δεν είναι ιδεολογία που παρέχει πολιτικές λύσεις για περιόδους κρίσεων. Γι’ αυτές τις περιόδους, λύσεις έχει μόνο ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός τον οποίο οι σοσιαλιστές προφανώς δανείζονται μέχρι να περάσουν την κρίση. Ποιος ξέρει, μετά την κρίση, μπορεί να επιστρέψουμε στον σοσιαλισμό.