Με αφορμή την δημοσιοποίηση ενός κειμένου στις 16/10/2011 από τρεις υπουργούς της Κυβέρνησης έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
1) Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα διεκδίκησης της κοινωνικής αλλαγής με βάση τον σοσιαλισμό – ιδρυτική βάση του, δεν θα υπάρχει το επόμενο διάστημα. Με την έγκριση του προέδρου του κόμματος και Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου για την δημοσιοποίηση του κειμένου των τριών στελεχών (έγκριση της ενέργειας δημοσίευσης του κειμένου από Γ.Π, μετά από ενημέρωση της Α. Διαμαντοπούλου) διαμορφώνονται δύο μόνο εναλλακτικές ηγεσίες:
α) αυτήν που θα εκπροσωπείται από τον υπουργό οικονομίας κ. Ευ. Βενιζέλο, έμπιστο συνομιλητή της τρόικας και του εκδοτικο – οικονομικού συστήματος στο εσωτερικό της χώρας και εναλλακτικά…
β) αυτήν που θα εκπροσωπείται από τους τρεις (ή όποιους άλλους θα προστεθούν σε αυτήν ή άλλη παράλληλη τάση δελφίνων) υπουργούς οι οποίοι θεωρούνται οι πιο καλά βαθμολογημένοι υπουργοί της τρόικα, αλλά και προνομιακοί υποστηριζόμενοι από το εκδοτικό – οικονομικό σύστημα του εσωτερικού της χώρας.
Οι υπόλοιποι, αφού δεν αντέδρασαν, θα στοιχηθούν, ενόψει εξελίξεων.
Η τρόικα των δανειστών
2) Ο οποιοσδήποτε δανειστής θα παρακολουθούσε στην πιο κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων για την τύχη του δανειζομένου και ΚΥΡΙΩΣ του διακυβεύματος για το ύψος των δανεικών που τελικά θα καταβληθούν, να δημοσιοποιούνται επιστολές πολιτικών και δη υπουργών με περιεχόμενο τον αυτοδιαχωρισμό τους ή την αυτοπροώθηση τους, θα παρεκτρεπόταν στην συμπεριφορά σιχτιρίζοντας.
Με δεδομένο του ότι ούτε μία δήλωση στελέχους από τις κυβερνήσεις των δανειστών ή των ενίοτε λαλίστατων στελεχών της Ε.Ε δεν «ξεγλίστρησε» από το στόμα τους, μας οδηγεί να διατυπώσουμε με βεβαιότητα την εκτίμηση ότι το κείμενο των τριών υπουργών είναι απολύτως θετικά αποδεκτό, αν όχι εγκεκριμένο, από τις δυνάμεις της τρόικα.
3) Των άνω δύο δοθέντων, αποκλείονται συντεταγμένες δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ για να συνταχθούν με έναν συνασπισμό από την αριστερά που θα ήταν δυνατόν να μην επιθυμεί άλλες κυβερνήσεις μνημονιακού χαρακτήρα. Άρα από το «σύστημα», δημιουργούνται οι δυνατότητες μόνο για συγκυβερνήσεις στην ίδια κατεύθυνση, ακόμα και με άλλη ρητορική, δηλαδή, ίδιας νεοφιλελεύθερης πρακτικής, δήθεν κεντροδεξιές συνενώσεις.
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 