Εντύπωση προκαλεί η σχεδόν απαίτηση της υποψήφιας – να υποθέσουμε – προέδρου του «νέοΠΑΣΟΚ» (πως λέμε νεοφιλελευθερισμός) να προσαρμοστεί το κόμμα για το οποίο ενδιαφέρεται, σε εκείνο, που εκείνη επιθυμεί να είναι.
Η ίδια και άλλοι της χαμαιλεόντειας πολιτικής τακτικής, προφανώς αγνοούν ότι δεν δικαιούνται να ζητούν τίποτε για το μέλλον της Ελληνικής δημοκρατίας, αφού έχουν ήδη αποφασίσει – χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση – με βάση τον νεοφιλελευθερισμό την τύχη μίας χώρας, ενώ είχαν εκλεγεί με τα δόγματα του σοσιαλισμού, άντε, της σοσιαλδημοκρατίας…
Δεν δικαιούνται να ζητούν τίποτε ή να συμμετέχουν πουθενά κανείς και καμία από αυτούς και αυτές οι οποίοι -ες έχουν διαπράξει πολιτική απατεωνιά, όπως αυτή που διέπραξαν, όσοι -ες άσκησαν εξουσία με το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία δύο χρόνια.
Το επιχείρημα «περί διασώσεως της χώρας» δεν υπάρχει, ούτε είναι κανένας ηλίθιος για να το πιστέψει και να το εκλάβει σαν συγχωροχάρτι των «νεοπασόκων» υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης Παπανδρέου και Παπαδήμου.
Όχι διότι η πατρίδα δεν κινδύνευε ή δεν κινδυνεύει, αλλά διότι οι ίδιοι είναι απολύτως υπεύθυνοι διαχρονικά και για τον κίνδυνο στον οποίο την εξέθεσαν, και για τα ψέματα που είπαν για να αναλάβουν την εξουσία και με αυτήν να την οδηγήσουν στον κίνδυνο.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ…
Είναι απολύτως υπεύθυνοι διότι χιλιάδες ανθρώπων έχουν χάσει ήδη την ζωή τους από αρρώστιες άγχους και απελπισίας εξαιτίας της κοινωνικής κατάστασης που επικρατεί στην χώρα…
Είναι απολύτως υπεύθυνοι διότι εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά δεν θα πάρουν τα εφόδια τροφής, παιδείας, εκπαίδευσης, διαπαιδαγώγησης έτσι, όπως τα δικαιούνταν, εξαιτίας της κατάστασης στην οποία αυτοί οι πολιτικοί έφεραν τη χώρα…
Είναι απολύτως υπεύθυνοι διότι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι μεταναστεύουν από την Ελλάδα προκειμένου σε άλλες χώρες να βρουν ευκαιρίες και να προσφέρουν εκεί τις δυνάμεις τους, στερώντας από την χώρα μας τις υπηρεσίες τους…
Είναι απολύτως υπεύθυνοι διότι εκατοντάδες χιλιάδες ηλικιωμένοι Έλληνες θα καταλήξουν τη ζωή τους μέσα στη φτώχια και την απαξίωση, παρά του ότι αγωνίστηκαν ολόκληρη τη ζωή τους και πλήρωσαν αδρά για την προσωπική τους αξιοπρέπεια και δι’ αυτής για την εθνική αξιοπρέπεια στα γεροντάματα.
Με «βρώμικα» τα χέρια τους από αυτή την εθνική τραγωδία, δεν έχουν δικαίωμα να διεκδικούν δικαιώματα πρωταγωνιστών ή και κομπάρσων στο μέλλον του τόπου, της δημοκρατίας του, αλλά στο κακό παρελθόν της που πρέπει να διδάσκεται προς αποφυγή, για ένα καλύτερο μέλλον.
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 