Άρθρο για τα τρομοκρατικά διλλήματα του Λ. Παπαδήμου προς τους Έλληνες προ της ψήφισης του μνημονίου 2
Ο Λ. Παπαδήμος είναι τραγικός ψεύτης
Για τους υπόλοιπους, το ξέραμε
Επιλογές Πολιτών τώρα
Κατά την μαγνητοσκοπημένη ανάγνωση του μηνύματος που ήθελε να ακούσουν οι πολίτες της χώρας και όχι οι υπουργοί του – υποτίθεται – εν ώρα εργασίας κατά το χθεσινό (10/2) υπουργικό συμβούλιο, ο διορισμένος Πρωθυπουργός μας έδωσε ξεκάθαρα τις εντολές των αφεντικών του, εξωτερικού και του εσωτερικού.
Οι δυνάμεις του εξωτερικού που συνεργάστηκαν αγαστά όλα τα τελευταία χρόνια με την εγχώρια διαπλοκή της πολιτικής και επιχειρηματικής «ελίτ» της χώρας για να την χρεώσουν με τα υπερτοκισμένα δανεικά, τα υπερτιμημένα προϊόντα τους και τα υπερκοστολογημένα δημόσια έργα, αποφάσισαν να τρομοκρατήσουν τους πολίτες με το ενδεχόμενο ενός οικονομικού θανάτου. Τους λεηλατημένους ήδη πολίτες από χρόνια. Τους κατέστρεφαν όλοι οι παραπάνω με ολίγη διαφθορά, πολύ αφαίρεση εθνικής παιδείας και καταναλωτισμό. Που να περισσέψει συνείδηση και θάρρος τώρα, που τους πρόσθεσαν τεχνητά και την φτώχεια;
Ο Λ. Παπαδήμος είναι φανερά αποξενωμένος από την ηθική ενός πραγματικά καλλιεργημένου ανθρώπου,
απλά εκπαιδευμένος επί μακρόν,
τεχνοκράτης – όπως λέει – υπάλληλος,
ταλιμπάν της θεωρίας που έχει κάποιο δίκιο να υπηρετεί,
αφού τον εξέθρεψε έως σήμερα,
αφού τού έδωσε μέχρι και ανέλπιστα αξιώματα όπως του διορισμένου, αλλά πάντως, πρωθυπουργού…
Τοιουτοτρόπως έτοιμος, ψύχραιμα, συνειδητά, θα κάνει πράξη τις υπαγορεύσεις των.
Και το Σάββατο 11/2/12, αφού έδωσε χρόνο στις εταιρείες επικοινωνίας που έχει προσλάβει το «σύστημα» για να επιβάλουν το μνημόνιο στους πολίτες, παρουσιάζει ένα διάγγελμα με πολύ μεγαλύτερη ανάλυση για το πόσα δεινά δήθεν θα καταπέσουν στους Έλληνες, στην περίπτωση που δεν σκύψουν το κεφάλι στο μνημόνιο 2.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΛΟΓΙΚΗΣ ΠΟΥ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ ΕΙΝΑΙ:
…Γιατί αφού γνώριζαν τόσο καλά, τόσο αυτός ως επικεφαλής του τραπεζικού συστήματος της χώρας τα τελευταία χρόνια, όσο ο κ. Γ. Παπανδρέου, όσο και ο ανακύψας υποκριτής κατά το πρώτο μνημόνιο κ. Αντ. Σαμαράς, όσο και ο λαίμαργος πάντα κ. Ευ. Βενιζέλος, δεν έκαναν τίποτε τα τελευταία χρόνια για να μην φθάσει η χώρα προ του κινδύνου που τόσο αναλυτικά περιγράφουν;
Τι έκαναν, τώρα, τα τελευταία δύο χρόνια, για να προετοιμάσουν την χώρα, ώστε να αντέξει καλύτερα το ενδεχόμενο να μην μπορεί να δεχθεί την αποδοχή των νέων όρων των δανειστών;
Και πως συνέβη οι ομιλίες τους που παρακολούθησε «ζωντανά και ενορχηστρωμένα» ο λαός το Σάββατο 11/2 να μοιάζουν τόσο μεταξύ τους;
ΑΝΤΙΘΕΤΑ: Γιατί αυτοί και τα κόμματα τους (πλην εξαιρέσεων που απομονώθηκαν, εκδιώχθηκαν ή συνταξιοδοτήθηκαν αναγκαστικά) έκαναν τα πάντα για να φθάσει η χώρα προ του κινδύνου που σήμερα γλαφυρά περιγράφουν;
ΤΕΛΙΚΑ: Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί ότι λένε αλήθεια τώρα, αυτοί που έχουν πει αμέτρητες φορές τα τελευταία τριάντα χρόνια ψέματα;
Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί σε αυτούς που έφεραν την χώρα έως εδώ, ότι τώρα γνωρίζουν πώς να την βγάλουν ξανά στο φως;
Να ποιο είναι το δίλλημα;
Το πολιτικό σύστημα που παραμένει καταχρηστικά ακόμα στην εξουσία μας προτείνει ως λύση να δεχθούμε οικιοθελώς να μας χορηγήσει με ένεση καρκίνο του πνεύμονα στο προτελευταίο στάδιο για να «σώσουμε» την ζωούλα μας σήμερα.
Μας το προτείνουν με την προϋπόθεση μάλιστα, να παραμείνουν αυτοί «γιατροί»…
Ένας καλός και τίμιος γιατρός θα μας έλεγε: καλύτερα γυμνός στο κρύο και στα κάρβουνα τα πυρακτωμένα εναλλάξ, παρά να δεχθείς να σου βάλουν τον καρκίνο στο αίμα σου.
Ο δρόμος έξω από τα μνημόνια είναι πολύ μακρύς, θανάσιμα κρύος και καυτός την στιγμή που οι πολιτικοί μας έχουν αφήσει ολόγυμνους. Αλλά εμπεριέχει μία βάσιμη ελπίδα.
Αν τρέξουμε γρήγορα, οργανωμένα, αν λειτουργήσουμε έξυπνα, με θάρρος και τόλμη, υπάρχει μία βάσιμη ελπίδα.
Αν γυρίσουμε στο χωράφι και βγάλουμε μία δική μας πατάτα – χωρίς μεσάζοντες – μπορεί και να θρέψουμε την πείνα μας.
Με δανεική σπορά, τα προϊόντα θα ανήκουν και πάλι σε άλλους και η πείνα θα μας θερίσει στα σίγουρα.
Αυτό είναι το δίλλημα που έχουμε να διαλέξουμε για τη ζωή μας, τα σπίτια μας, τις ιδιοκτησίες μας, τα παιδιά μας.
Το «σύστημα» και ηγεσίες των κομμάτων που μας έφεραν ως εδώ, με μία φωνή και ίδιες ομιλίες των εκπροσώπων τους (Παπαδήμος, Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος) μας έδειξαν το μέλλον: υποτέλεια, φτώχεια, ανεργία, χαράτσια, κατασχέσεις από τράπεζες, χωρίς νοσοκομεία, χωρίς σχολεία.
Τώρα, επιλέγουμε εμείς, αν έστω και γυμνοί, όπως μας άφησαν, θα αποφασίσουμε να περπατήσουμε στην φωτιά, στον χιονιά, δίπλα και από τον θάνατο, αν χρειαστεί, αλλά με προοπτική να σώσουμε το σπίτι μας και την πατρίδα, για τα παιδιά μας.
Κ. Δραγάτης
Υ.Γ1: Για τον Γ. Παπανδρέου: Αλήθεια, πως ισχυρίστηκε ο ΓΑΠ στην ομιλία του προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του «νεοΠΑΣΟΚ» και προς τον λαό (μεταδόθηκε «ζωντανά») το Σάββατο 12/2 ότι την άρνηση στο μνημόνιο 2 την θέλουν οι ιδιοκτήτες των μεγάλων μέσων ενημέρωσης που «πολέμησαν» και τον ίδιο; Πως εξηγεί ότι τα μέσα αυτά όπως και ο ίδιος δίνουν μάχη για να πείσουν τον λαό να δεχθεί το μνημόνιο 2;
Αλήθεια, πως ισχυρίστηκε ο ΓΑΠ στην ίδια ομιλία, ότι την άρνηση στο μνημόνιο 2 την θέλουν αυτοί που έχουν πάει τα λεφτά τους στο εξωτερικό, ώστε να έρθουν μετά και να αγοράσουν τα πάντα φθηνά; Ποιος επέτρεψε την έξοδο αυτών των καταθέσεων χωρίς απολύτως κανένα έλεγχο τα τελευταία δύο χρόνια;
Υ.Γ2: Για τον Αντ. Σαμαρά: Που πήγαν τα προσκυνήματα στον Ελύτη, στον Θεοδωράκη στους ποιητές και τους συγγραφείς του μεγάλου «ΟΧΙ»;
Τι είδους πολιτικός είναι αυτός που λέει «όχι» στο μνημόνιο, όταν τα ποσοστά είναι χαμηλά και βρίσκεται μακριά από την κατάκτηση της εξουσίας, και μετά λέει «ΝΑΙ» με μικρούς θεατρινισμούς δήθεν διαπραγμάτευσης, όταν τα ποσοστά δείχνουν ότι μπορεί να βρίσκεται κοντά στην εξουσία;
Παρουσιάζεται σαν άξιος για εμπιστοσύνη τώρα, επειδή κάποτε «τον έκατσαν σπίτι του» ύστερα από μια διαφωνία – στην οποία απλώς έχασε – στο εσωτερικό του κόμματος του. Σε μία πρώιμη διαμάχη για την εξουσία της διαδοχής τελικά, που δεν αφορούσε κανέναν πολίτη.
Εμάς μας νοιάζει το ότι παρίστανε τον «αντιμνημονιακό» για να καλοπιάσει τους ψηφοφόρους, ενώ τώρα, επικαλείται φασιστικά τον ΚΙΝΔΥΝΟΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ για να ψηφίσει και με τα δύο χέρια το «ναι» στο πολύ χειρότερο μνημόνιο 2. Καταδεικνύει απλώς ότι οι ημέρες που μας περιμένουν, αν ποτέ ο Αντ. Σαμαράς κυβερνήσει, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ από αυτές που ζήσαμε έως σήμερα με τους προηγούμενους «φίλους» του.
Είναι τελικά ηθικό, να ζητάς από τους βουλευτές του κόμματος σου να ψηφίσουν «ναι» στο ξεπούλημα της χώρας, υποσχόμενος το λάφυρο της εξουσίας ως μόνη ανταμοιβή;
Θυμίζουμε σημεία του λόγου του το Σάββατο 11/2: 1) «Θα κυβερνήσουμε ή όχι;», 2) «Δεν θα βάλω στα ψηφοδέλτια του κόμματος όσους είναι κατά του μνημονίου»
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 