Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύθηκε
στην εφημερίδα «Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου»
στο φύλλο της 19|05|12
Η κατάσταση των πραγμάτων
Άρθροτου Κώστα Δραγάτη
Εξαιτίας επαγγελµατικών υποχρεώσεων, είχα την τύχη να παρακολουθήσω από πολύ κοντά την προεκλογική περίοδο που µόλις ολοκληρώθηκε στις 6 Μαΐου. Την παρακολούθησα τόσο σε κεντρικό επίπεδο, στην Αθήνα, όσο και στα νησιά των Κυκλάδων. Γνωρίζω λοιπόν από πρώτο χέρι κάποια πράγµατα που έτυχε να δω µε τα µάτια µου και πάντως, έχω κάποια ιδέα για τα στοιχεία που διαµορφώνουν το µετεκλογικό τοπίο…
ΤΟ «ΣΥΣΤΗΜΑ»
Τράπεζες, επιχειρηµατίες, κανάλια αποτελούν το γνωστό πολιτικό – οικονοµικό σύστηµα το οποίο σε σύνδεση µε την κυρίαρχη πολιτικο – οικονοµική τάξη της Ευρώπης αυτής της περιόδου, επιθυµούν να διατηρήσουν τα πρωτεία τους. Εις µεν το εσωτερικό της χώρας µας, να διατηρήσουν οι «τοπικοί παράγοντες» τη δυνατότητα να διαχειρίζονται την εξουσία, τη ροή του χρήµατος και την «πιλοτική» εφαρµογή της νεοφιλελεύθερης τάξης πραγµάτων. Εις δε την Ευρώπη, επιθυµούν τα οµοειδή, αντίστοιχα κέντρα την κυριαρχία στην οικονοµία, στα λεφτά.
Οι Έλληνες πολίτες µε το αποτέλεσµα των εκλογών της 6ης Μαΐου κατάφεραν καίριο πλήγµα στο υπογάστριο του Ελληνικού συστήµατος εξουσίας των τελευταίων 40 χρόνων. Συγκεκριµένες οικογένειες επιχειρηµατιών και πολιτικών και οι αυλές τους έχουν τροµοκρατηθεί πλήρως από τα αποτελέσµατα, αλλά κυρίως, πολλοί από αυτούς έχουν µείνει εκτός παιχνιδιού.
Ο στόχος «Κυβέρνηση»
Το «σύστηµα» για να αποφύγει µεγαλύτερη καταστροφή του από αυτή που έχει ήδη συντελεστεί από τις τελευταίες εκλογές, επιδίωξε πάσει δυνάµει να σχηµατιστεί πολυκοµµατική κυβέρνηση. Υποσχέθηκαν τα πάντα στο ΣΥΡΙΖΑ προκειµένου να τον πείσουν να συµµετέχει σε µία κυβέρνηση µαζί τους. Του έδιναν ακόµη και την Πρωθυπουργική θέση. Απώτερος σκοπός ήταν να οδηγήσουν τον νέο (για τα Ελληνικά δεδοµένα του «συστήµατος»), επικεφαλής του κόµµατος, κ. Τσίπρα να αποτύχει τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό. Με τα µέσα µαζικής ενηµέρωσης που διαθέτουν σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα θα µεγένθυναν τις τυχόν αποτυχίες, τις οποίες θα είχαν οι ίδιοι προκαλέσει µε υπονόµευση και κατόπιν συνεννόησης µε τους παράγοντες του εξωτερικού και κυρίως, τη διευθύνουσα τάξη της Ευρώπης αυτής της περιόδου.
Έτσι, το «σύστηµα» θα είχε την ευκαιρία µετά από έξι περίπου µήνες να διατείνεται δικαιολογηµένα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο και περισσότερο ανίκανος να εφαρµόσει πολιτικές διεξόδου από την κρίση µε τους ίδιους, δηλαδή τις ηγετικές οµάδες «νέοΠΑΣΟΚ», Νέας Δηµοκρατίας, Δηµοκρατικής Συµµαχίας, Δράσης, αλλά και των οµοιότυπων τους που δηµιουργήθηκαν για να αποτελέσουν τα «µαξιλαράκια» της δυσαρέσκειας των ψηφοφόρων, όπως το κόµµα «Δηµιουργία Ξανά» και τις υπόλοιπες δυνάµεις που δρουν για το καλό του νεοφιλελεύθερου συστήµατος.
Η ΝΔ ως «ελπίδα» του παλαιού «συστήµατος»
Για τον κ. Καµµένο και τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» το «σύστηµα» ακολούθησε (και θα ακολουθήσει) άλλη τακτική. Ο λόγος είναι ότι η Νέα Δηµοκρατία εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη θέση των ποσοστών µε βραχεία κεφαλή. Ο εκλογικός νόµος της δίνει τη δυνατότητα να καταλαµβάνει 50 επιπλέον έδρες στη Βουλή. Άρα, το «σύστηµα» έχει χάσει κάθε ελπίδα ότι το αγαπηµένο του πρόσωπο, δηλαδή ο Ευ. Βενιζέλος και το «νεοΠΑΣΟΚ» του, θα έχει τη δυνατότητα να συγκρατήσει τις δυνάµεις της αλλαγής του σαθρού πολιτικού τοπίου. Το «νεοΠΑΣΟΚ» σε αυτή τη συγκυρία δεν µπορεί να αποτελέσει την πρώτη γραµµή άµυνας του «συστήµατος», γιατί δεν είναι το πρώτο κόµµα, αλλά το τρίτο (προς το παρόν). Γι’ αυτό άλλωστε, ο κ. Βενιζέλος στις οµιλίες του προεκλογικά δεν ζητούσε συγκεκριµένο ποσοστό ως εκλογικό στόχο, αλλά την πρώτη θέση και ας την κατακτούσε µε χαµηλά ποσοστά. Ευτυχώς, απέτυχε. Αν το είχε πετύχει, τα όσα θα υποστεί ο Π. Καµµένος και τα οποία εξηγούµε παρακάτω, θα τα «τραβούσε» ο Αλ. Τσίπρας.
Το κόµµα των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ έχει δύο στους τρεις ψηφοφόρους του που προέρχονται από τη Νέα Δηµοκρατία. Το «σύστηµα» πιστεύει ότι για να διατηρήσει την ελπίδα να παραµείνει στα πράγµατα της χώρας, πρέπει να αφανίσει επικοινωνιακά και εντέλει πολιτικά οτιδήποτε εµποδίζει τη Νέα Δηµοκρατία να παραµείνει πρώτη στα ποσοστά στις νέες εκλογές.
Έτσι, κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων µε σκοπό τη συγκρότηση κυβέρνησης το «σύστηµα» υπαγόρευσε στις ηγεσίες ΠΑΣΟΚ – ΝΔ αλλά και στην προεδρεία της Δηµοκρατίας να µην συµπεριφερθούν µε αντίστοιχο τρόπο στον Π. Καµµένο, δηλαδή όπως συµπεριφέρθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Να µην του «χαρίσουν» πλάνα συνοµιλιών που θα του προσέδιδαν κύρος, το οποίο ο Π. Καµµένος θα κεφαλαιοποιούσε και θα το εισέπραττε σαν αξιόπιστη δύναµη στις προσεχείς, νέες εκλογές.
Ο Π. Καµµένος την προσεχή περίοδο θα δεχθεί ανηλεείς επιθέσεις µέχρι το τέλος των νέων εκλογών. Θα διερευνηθεί το παρόν και το παρελθόν ενός εκάστου από τους γνωστούς βουλευτές του, αλλά και των συγγενών τους. Αυτονόητα µικρολάθη του κόµµατος θα µεγεθύνονται, ενώ θα στρατευτούν κουτσοµπολίστικα περιοδικά και άλλα παρόµοια µέσα ενηµέρωσης τα οποία θα προσπαθήσουν να διαβάλουν την ηθική υπόσταση της ηγετικής οµάδας µε κέντρο και αυτού του είδους της κριτικής τον ίδιο τον Π. Καµµένο.
Από αυτό το εδάφιο κατανοεί ο αναγνώστης γιατί κανένας δεν έχει τολµήσει να διατυπώσει την αυτονόητη κριτική µετά το τέλος των εκλογών της 6ης Μαΐου στον πλέον αποτυχηµένο πρόεδρο που γνώρισε ποτέ Ελληνικό, δεξιό κόµµα και δη η Νέα Δηµοκρατία. Ο Α. Σαµαράς θα ήταν τώρα σπίτι του για πάντα, αν το «σύστηµα» δεν είχε την ανάγκη να διατηρήσει στη ζωή τη Νέα Δηµοκρατία, προκειµένου να διατηρήσει τα προνόµια του στη χώρα µας µε ένα «επιτυχηµένο» αποτέλεσµα στις νέες, προσεχείς εκλογές. Επιτυχηµένο για το «σύστηµα» είναι κάθε αποτέλεσµα που θα έχει πρώτη τη Νέα Δηµοκρατία, στην ίδια θέση το ΠΑΣΟΚ και σε τουλάχιστον παρόµοιο αδιέξοδο τη χώρα. Τότε το «σύστηµα» θα πιέσει κάθε άλλο κόµµα επικοινωνιακά και θα το καταστήσει υπεύθυνο στα µάτια των πολιτών επειδή τάχα δεν κυβερνάται η χώρα. Έτσι, πιστεύουν ότι θα σχηµατίσουν µια κυβέρνηση που θα τους ταιριάζει µε εγκλωβισµένες για πάντα τις αντιµνηµονικές δυνάµεις.
Οι «αποθήκες»
Το «σύστηµα» σε ένα µόνο πέτυχε στην προεκλογική περίοδο που πέρασε: εξασφάλισε πολλές «αποθήκες ψήφων». Προσέξτε τα εξής:
– Υπάρχει µεγάλη αποχή (µε ανθρώπους που δεν ψήφισαν για λόγους απαρέσκειας, αλλά και για λόγους οικονοµικούς, δηλαδή δεν είχαν χρήµατα για να πάνε στις εκλογικές τους περιφέρειες)
– Υπάρχει ένα µεγάλο ποσοστό που ψήφισε κόµµατα που έµειναν εκτός Βουλής. Ανάµεσα σε αυτά, τα πλέον οργανωµένα είναι εκείνα που προέρχονται από τη Νέα Δηµοκρατία. Το «σύστηµα» είναι εµφανές ότι ενόψει των νέων εκλογών καλοπιάνει τους αρχηγούς των. Τους εµφανίζει στα ΜΜΕ (κρατικά και ιδιωτικό – µνηµονιακά) και ένας θεός ξέρει τι συµφωνίες γίνονται αυτήν την περίοδο. Στην ίδια λογική κινείται και το δήθεν κάλεσµα του Α. Σαµαρά για την ανασύνταξη της κεντροδεξιάς. Αυτή είναι η πολιτική επικάλυψη, το πρόσχηµα για τις συµφωνίες.
– Υπάρχει ο χώρος της «Χρυσής Αυγής». Για ποιους λόγους είναι «αποθήκη ψήφων» αυτό το κόµµα, θα το εξηγήσουµε σε ξεχωριστό εδάφιο, παραπλεύρως.
Το «σύστηµα» ενόψει εκλογών θα δώσει τα «ρέστα» του την προσεχή περίοδο για να πιέσει µε κάθε τρόπο ώστε οι ψήφοι των προαναφερθέντων χώρων να επιστρέψουν στη Νέα Δηµοκρατία. Θα χρησιµοποιηθεί µε ακόµη χειρότερο τρόπο η τροµοκρατία γύρω από την πτώχευση της χώρας (πόσες φορές θα χρησιµοποιήσουν αυτό το επιχείρηµα άραγε;), θα χρησιµοποιηθεί το επιχείρηµα της ανασύνταξης της δεξιάς προ του αριστερού και κοµµουνιστικού κινδύνου των οποίων οι ινστρούχτορες θα µας πάρουν τις περιουσίες (το ότι µας οδήγησαν να µας τις πάρει η εφορεία και οι τράπεζες, δεν τους πειράζει), θα χρησιµοποιηθεί η θρησκοληψία και η πατριδοκαπηλία (ακόµη και υποτιθέµενος φόβος τουρκικής επίθεσης, σκοπιανό κλπ) σαν αποκλειστικές αξίες της Νέας Δηµοκρατίας, θα χρησιµοποιηθούν όλα τα στελέχη των κέντρων αποφάσεων της Ευρώπης και των ΗΠΑ για να «βοµβαρδίζουν» την ελληνική κοινή γνώµη, πότε µε καλοπιάσµατα και πότε µε τροµοκρατία (απειλή εξόδου από Ευρώπη και ευρώ), προκειµένου να οδηγηθούν οι ψηφοφόροι στα παλαιά «µαντριά» τους.
Υπάρχει βέβαια µία παροιµία: «Παλιό γαϊδούρι, καινούρια περπατησιά δεν κάνει». Στην περίπτωση που σε αυτές τις εκλογές η Νέα Δηµοκρατία και το ΠΑΣΟΚ µείνουν «ζωντανά» στο πολιτικό προσκήνιο, µε τις συγκεκριµένες ηγεσίες να τα διαχειρίζονται, ΤΟΤΕ, η χώρα (και η οικονοµία της), θα παραµείνει δέσµια στην κατάρρευση στην οποία εσκεµµένα οδηγείται.
Το διακύβευµα
Κατά την προσωπική µου άποψη, στις 6 Μαΐου ο ελληνικός λαός άνοιξε ένα βαθύ ρήγµα στη συµπαγή νεοφιλελεύθερη νεοδικτατορία που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Ξαφνικά, οι υπεύθυνοι της καταστροφικής µνηµονιακής πολιτικής ανακάλυψαν ότι υπάρχει περιθώριο για διαπραγµατεύσεις µε την κ. Μέρκελ, ξαφνικά η κ. Μέρκελ ανακάλυψε ότι υπάρχει περιθώριο για παρατάσεις και νέες διορίες.
Αν ο «κατάµαυρος ουρανός» που µας παρουσιάζουν εδώ και τρία χρόνια, άρχισε να έχει χαραµάδες φωτός επειδή οι Έλληνες στις 6 Μαΐου έδωσαν µία ψήφο στον Τσίπρα και άλλη µία στον Καµµένο ή οπουδήποτε αλλού αντιµνηµονιακά, ΤΟΤΕ η απλή λογική λέει ότι για το συµφέρον µας πρέπει στις προσεχείς εκλογές να ρίξουµε δύο και τρεις τέτοιες ψήφους. Και ας µην συµφωνούµε σε όλα µαζί τους.
Αν είµαστε βέβαιοι ότι οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δηµοκρατίας µας έφεραν έως εδώ, ΤΟΤΕ η απλή λογική λέει ότι αυτοί τουλάχιστον, δεν µπορούν να κάνουν τίποτε απολύτως για να µας σώσουν. Και εκείνοι που έβγαλαν κάποιες υποχρεώσεις µε την ψήφο τους στις τελευταίες εκλογές σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ΤΩΡΑ πρέπει να µην τους ξαναψηφίσουν. Τουλάχιστον, µέχρι να παραιτηθούν και να πάνε στα σπίτια τους όλα τα στελέχη αυτών των παρατάξεων τα οποία κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια.
Ας µην ξεχνάµε ότι εξαιτίας των πολιτικών τους, νοικοκύρηδες άνθρωποι χάνουν καθηµερινά τις περιουσίες τους, ας µην ξεχνάµε ότι κάποιοι άλλοι αυτοκτόνησαν, ας µη ξεχνάµε ότι κάποιοι άλλοι αρρώστησαν µε εµφράγµατα και καρκίνους, ας µην ξεχνάµε ότι νέα παιδιά αποχωρίστηκαν τις οικογένειες τους για να βρουν δουλειά στο εξωτερικό.
Η ευκαιρία για µία νέα Ελλάδα, δικαιότερη και καλύτερη από αυτή που είχαµε πριν, βρίσκεται εδώ. Είναι τώρα η στιγµή που πρέπει να αποκαταστήσουµε τις σχέσεις µας µε την ιστορία και την έννοια της απελευθέρωσης και της ανεξαρτησίας. Αυτούς τους λογαριασµούς τους έχουµε αφήσει ανοικτούς από το 1821 υποκλινόµενοι στην ευκολία, στις µεσοβέζικες λύσεις, στα δέλεαρ των εκάστοτε µεγάλων δυνάµεων.
Κώστας Ν. Δραγάτης
Υ.Γ1: Σε τοπικό επίπεδο, τόσο µε τον τρόπο πολιτικής συµπεριφοράς των παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και µε σκέλος των απόψεων τους, έχω συγκρουστεί πολλές φορές. Το ίδιο ισχύει και µε εκείνα τα πρόσωπα που εµφανίζονται να εκπροσωπούν στην Πάρο τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ. Όµως αυτό δεν µε εµποδίζει να λέω ότι τώρα, αυτήν την εποχή, η συγκυρία τα έφερε ώστε κυρίως αυτοί οι φορείς να µπορούν να λειτουργήσουν σαν «οχήµατα» για να µας οδηγήσουν σε µία άλλη εποχή. Άλλωστε, οι ηγεσίες αυτών των κοµµάτων, αν µη τι άλλο, επέδειξαν µία «ενεργητική» συνέπεια που αξίζει την επιβράβευση. Συνέπεια έχει επιδείξει και το ΚΚΕ, όµως είναι «παθητική» δυστυχώς.
Υ.Γ2: Όσα αναφέρουµε σε ετούτο το άρθρο δεν αφορούν καθόλου τους απλούς ψηφοφόρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι πιστεύουν στα κόµµατα τους και τα ψηφίζουν. Όµως οι ηγεσίες των κοµµάτων τους, δυστυχώς, δεν τίµησαν αυτή την εµπιστοσύνη. Σήµερα µας απειλούν µε την καταστροφή που δηµιούργησαν οι ίδιοι. «Αν δεν ψηφίσετε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα βγούµε από το ευρώ, θα βγούµε από την Ευρώπη, θα ανοίξει η γη να µας καταπιεί» και άλλα παρόµοια. Θυµηθείτε ποιοι µας οδήγησαν ως εδώ. Δεν µπορούν να µας απειλούν µε την «κόλαση» την οποία έφτιαξαν οι ίδιοι. Δεν έχει λογική να µας υπόσχονται ότι θέλουν να µας «σώσουν» από την «κόλαση», εκείνοι που τη δηµιούργησαν.
Η υπόθεση της Χρυσής Αυγής
Θυμηθείτε:
α) Ποιοι ήταν υπεύθυνοι να υπάρχει τάξη στις γειτονιές της Αθήνας και δη στις φτωχογειτονιές;
β) Ποιοι ήταν υπεύθυνοι να τηρούν τους νόμους στον τομέα της λαθρομετανάστευσης;
γ) Ποιοι ήταν υπεύθυνοι να προστατεύσουν τα χαμηλά εισοδήματα από το χρηματιστήριο, από την κατάχρηση των δανείων, το πέρασμα από τη δραχμή στο ευρώ, την κατάχρηση της κατανάλωσης και άλλα παρόμοια, την διάχυση της υποκουλτούρας στην τηλεόραση και τα σχολεία;
Θυμηθείτε ακόμα:
α) Ποιοι μόνοι δύο πολιτικοί αρχηγοί κομμάτων έβαζαν καθημερινά στους λόγους που εκφωνούσαν τις τελευταίες 20 ημέρες προ της 6ης Μαΐου, το εδάφιο περί του πόσο «φοβερό και τρομερό» είναι να μπει στη Βουλή η Χρυσή Αυγή; Με άλλα λόγια, ποιοι διαφήμιζαν σαν λύση αγανάκτησης, τη Χρυσή Αυγή;
β) Ποιοι είχαν αποκλείσει από τα ΜΜΕ πριν τις εκλογές την εμφάνιση των παράδοξων, βίαιων και παράνομων συμπεριφορών των «στελεχών» της Χρυσής Αυγής, ενώ την ίδια στιγμή τους χρησιμοποιούσαν είτε ως παρακρατικούς, είτε αντί για αστυνομικούς στον Άγιο Παντελεήμονα στα Πατήσια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι κ.κ Α. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος, τα ΜΜΕ που τους στηρίζουν, οι επιχειρήσεις που τους στηρίζουν, προφανώς κατόπιν υποδείξεων των εταιρειών επικοινωνίας και πολιτικού μάρκετινγκ που έχουν προσλάβει για να επιβληθεί το μνημόνιο στη χώρα.
Αυτό το φαινόμενο είναι το τελευταίο πολιτικό έγκλημα του «συστήματος» των ηγεσιών των παλαιών κομμάτων. Προ του φόβου τους ότι θα καταρρεύσουν, αφού είδαν ότι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις ψήφους των Ελλήνων πολιτών, διαφήμισαν με την μέθοδο της αντιδιαφήμισης την Χρυσή Αυγή για να τη χρησιμοποιήσουν ως αποθήκη ψήφων. Έβαλαν με τις αναφορές τους στο νου κάποιων ανθρώπων τον παρακάτω συλλογισμό: «Αφού ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς μιλάνε συνέχεια εναντίον της Χρυσής Αυγής, άρα, αυτό το κόμμα τους κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά. Συνεπώς, εγώ που θέλω να τους τιμωρήσω για εκείνα που μου έχουν κάνει, είναι καλύτερο, θα τους τιμωρήσω πιο πολύ, αν ψηφίσω Χρυσή Αυγή».
Βεβαίως, το «σύστημα» γνωρίζει ότι κινδυνεύει από τα «όμορα» και όχι από τα «άκρα». Τα «άκρα» ήταν πάντοτε οι καλύτεροι συνέταιροι κάθε «συστήματος».
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποφάσισαν να «στείλουν» αγανακτισμένους ψηφοφόρους στη Χρυσή Αυγή, προκειμένου να μην πάνε στον Τσίπρα, στον Καμμένο και σε άλλα κόμματα, τα οποία θα ήταν δυνατό με τον καιρό να τους πείσουν να παραμείνουν στο χώρο τους.
Όχι τυχαία, από τη Δευτέρα 7 Μαΐου τα ΜΜΕ που στηρίζουν το «σύστημα» εξουσίας των ηγεσιών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, άρχισαν να προβάλουν με βίντεο και συνεντεύξεις ανθρώπους της Χρυσής Αυγής και τις απωθητικές συμπεριφορές τους. Ποιος πιστεύει ότι αυτά τα βίντεο δεν προϋπήρχαν στα κανάλια;
Απλά, είχε σημάνει η ώρα της επανασυγκομιδής των ψήφων για να επιστρέψουν στο «καλάθι».
Αυτού του είδους το «παιχνίδι» παίχτηκε και «παίζεται» ακόμα. Είναι επαίσχυντο και επικίνδυνο. Είναι ακόμη άλλο ένα έγκλημα κατά της Δημοκρατίας, το οποίο δεν ντράπηκαν να τελέσουν οι δύο ηγεσίες των κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, προ της κατάρρευσης τους.
Γι’ αυτόν τον λόγο, προσωπικά, ούτε βρίζω, ούτε προσεύχομαι για βοήθεια εξ ουρανού, όσο αφορά την υπόθεση Χρυσή Αυγή. Με ενδιαφέρουν πάρα πολύ – όχι τα στελέχη και η ηγεσία αυτού του κόμματος που προϋπήρχαν – αλλά εκείνοι που ψήφισαν το κόμμα αυτό στις 6 Μαΐου. Δεν τους θεωρώ ούτε χαζούς, ούτε παράλογους. Έκαναν μία επιλογή, όπως όλοι μας. Εδώ είναι ο διάλογος, εδώ είναι η δημοκρατία. Να ανταλλάξουμε απόψεις.
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 