ΟΙ εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δηλαδή για την εκλογή Δηµάρχων και Περιφερειαρχών πραγµατοποιήθηκαν τον Οκτώβριο του 2010. Με την κυβέρνηση Παπανδρέου να µας έχει βάλει ήδη σε ένα µνηµόνιο, το οποίο όµως δεν είχε «σηκώσει» ακόµα τότε τις οικονοµίες ετών της πλειοψηφίας της µικροµεσαίας Ελληνικής εργαζόµενης τάξης.
Ακόµα τότε, τα δύο κόµµατα των οποίων οι πολιτικές ηγεσίες µας οδήγησαν στην φτωχοποίηση, διατηρούσαν πολύ σηµαντικά ποσοστά στην Ελληνική κοινωνία. Μάλιστα, ο Παριανός υπουργός της τρόικας εσωτερικού του πρώτου µνηµονίου Γ. Ραγκούσης (τρόικα µε ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου) µετά το τέλος εκείνων των εκλογών είχε διατυµπανίσει ότι το αποτέλεσµα εκείνων των εκλογών αποτελούσε…
…«ψήφο εµπιστοσύνης» στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση Παπανδρέου. Το έλεγε καταµετρώντας του δηµάρχους – µέλη του ΠΑΣΟΚ που είχαν κερδίσει τις κατά τόπους εκλογές.
Σε αυτή τη νίκη, ασφαλώς και συµπεριελάµβανε και την νίκη του µνηµονιακού υποψήφιου µε το ΠΑΣΟΚ δηµάρχου της Πάρου Χρ. Βλαχογιάννη, τον οποίον µάλιστα είχε βοηθήσει να εκλεγεί «µε νύχια και µε δόντια» κατά παράβαση κάθε κανόνα πολιτικής ηθικής και δεοντολογίας.
Αυτό είναι και το πρόβλημα!
Σήµερα, και ειδικά µε το «µνηµόνιο 3» ξεκινάει το ειδικό ξήλωµα των κατακτήσεων της µικροµεσαίας τάξης, δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας της Ελληνικής κοινωνίας. Με το «µνηµόνιο 1» και το νόµο «Καλλικράτης» είχαν τεθεί οι βάσεις, µε το «µνηµόνιο 2» προχώρησαν οι γενικές κατευθύνσεις σε θεσµικό και φορολογικό επίπεδο και τώρα, µε το «µνηµόνιο 3» ξεκινά το πραγµατικό ξήλωµα.
Το «ξήλωµα» αυτό έχει δύο κατευθύνσεις:
α) να καταρρακώσει την προσωπικότητα του πολίτη για να µην έχει το σθένος να φέρει αντίρρηση για χρόνια. Δηλαδή, να καταστρέψει την καθηµερινή του διαβίωση στο ψυχολογικό επίπεδο µε µέτρα που δηµιουργούν την αίσθηση και την πραγµατικότητα στέρησης κάθε ελπίδας,
β) να καταστρέψει το «οικονοµικό εγώ» του καθενός µε την βίαιη κατάπτωση των αµοιβών και την υποθήκευση των περιουσιών.
Η εφαρµογή της καταστροφής ανά κοινωνική κατηγορία, οικογένεια και άτοµο που υλοποιείται σήµερα µε το «µνηµόνιο 3» βρήκε ανοικτή πόρτα για να περάσει από την τοπική αυτοδιοίκηση µέσα από το χαλί που «έστρωσε» ο αρχιµνηµονιακός νόµος «Καλλικράτης» για τον οποίο «τραγουδούσαν» από χαρά οι δήµαρχοι της «νίκης του ΠΑΣΟΚ του 2010» από τότε που θεσπίστηκε, µέχρι σήµερα. Τώρα όµως, τώρα που το «µνηµόνιο 3» καταστρέφει τους Δήµους και των «δηµάρχων του ΠΑΣΟΚ της νίκης του 2010», τώρα που οι υπάλληλοι – δηµότες απολύονται ή εξαθλιώνονται, τώρα οι συγκεκριµένοι δήµαρχοι θυµήθηκαν ότι πρέπει αν αντισταθούν στα µνηµόνια.
Ποιοι; Αυτοί που χειροκροτούσαν µέχρι εχθές την εφαρµογή των µνηµονίων ένα και δύο.
Τώρα, που το «µνηµόνιο 3» περικόπτει στα µισά τις αµοιβές των δηµοτικών παραγόντων και τα έσοδα από τις επιχορηγήσεις του κράτους, τώρα, οι δήµαρχοι σαν τον Χρ. Βλαχογιάννη που βοήθησαν τις τελευταίες κυβερνήσεις για να εφαρµοστούν τα µνηµόνια, αποφάσισαν να αλλάξουν «τοµάρι» και να φορέσουν την προβιά των αγωνιστών του αντιµνηµονίου.
Εμ, δεν γίνεται!
Δεν µπορείς να ξέρεις τα συνθήµατα της Ρεάλ Μαδρίτης, να πηγαίνεις κάθε Κυριακή στους αγώνες της επί χρόνια, να συµµετέχεις πρωταγωνιστικά στους ξυλοδαρµούς και όλα τα βίαια επεισόδια κατά των οπαδών άλλων οµάδων και ξαφνικά, επειδή ένα πρωί προσβλήθηκαν τα συµφέροντα σου ή επειδή βλέπεις ότι η προηγούµενη οµάδα σου συνέχεια χάνει οπαδούς, να ξυπνάς και να το παίζεις Μπαρτσελονάρα…
Και εν πάση περιπτώσει, είναι γνωστό ότι οι πολιτικοί µπορούν να κάνουν διαρκώς κωλοτούµπες προκειµένου να κρατήσουν τις θέσεις τους.
Όµως δεν έχουν τη δυνατότητα τώρα πια να «παλέψουν» τα προβλήµατα που έχουν δηµιουργηθεί. Απλά, γιατί είχαν επιλέξει από νωρίς την άλλη πλευρά του ποταµού. Βοήθησαν τα µνηµόνια και τις κυβερνήσεις των µνηµονίων µέχρι εκεί που δεν έπαιρνε άλλο. Τώρα, δεν µπορούν να φανταστούν έναν κόσµο, µία χώρα, ένα κράτος, έναν Δήµο στον οποίο δεν χρειάζεται το «σύστηµα», δεν χρειάζονται τα µνηµόνια. Δεν γνωρίζουν πώς να πολεµήσουν τον «εχθρό», απλούστατα γιατί µέχρι εχθές ήταν µαζί του. Και ακόµα είναι µαζί του ως προς τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν, γιατί απλούστατα, δεν ξέρουν πως αλλιώς να αναπνεύσουν…
Ανάµεσα τους βρίσκονται και αυτοί που µε τα µνηµόνια και τις µνηµονιακές κυβερνήσεις, απέκτησαν θέσεις, προσβάσεις, έσοδα, τα οποία δεν θα είχαν κατακτήσει ποτέ, αν δεν είχαν προσαρτηθεί στο «άρµα» υπερκείµενων παραγόντων. Όπως λοιπόν τότε, από συµφέρον έκαναν τις επιλογές τους, σήµερα, πάλι από συµφέρον επιλέγουν να το «παίξουν» αντιµνηµονιακοί.
Ε, δεν γίνεται ρε παιδιά. Τι να κάνουµε. Καιρός να πάτε σπίτια σας.-
Αντιστοιχίες
Με αφορµή την τελευταία περίοδο που ζήσαµε την προσπάθεια και το δράµα ενός ακόµα µνηµονίου και τα επακόλουθα στην Ευρώπη, τους πανηγυρισµούς των µνηµονιακών και τις αντιδράσεις των όψιµων αντιµνηµονιακών, κάποιοι άνθρωποι που δεν ζουν καθηµερινά µε την έννοια των πολιτικών εξελίξεων, µε ρώτησαν: Καλά, Κώστα, αυτοί οι Ευρωπαίοι ηγέτες γιατί µας πατούν στο λαιµό µε τόση µανία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν πρόκειται ποτέ να µας πάρουν στα σοβαρά ή έστω, να µας λυπηθούν. Δεν θα υπολογίσουν ουδέποτε κάποιους Έλληνες, οι οποίοι συνεχίζουν να έχουν για αρχηγούς στη Βουλή ή στη Κυβέρνηση ή στις Περιφέρειες ή στους Δήµους, εκείνους τους πολιτικούς που τους κατέστρεψαν. Ακόµα και αν τα µνηµόνια είναι ο σωστός δρόµος για να βγει η χώρα από την κρίση, είναι δυνατόν να τα εφαρµόσουν αυτοί που µας οδήγησαν στην κρίση;
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες που κυριαρχούν σήµερα, εφαρµόζουν πολιτικές που ωφελούν µόνο τα συµφέροντα που εκπροσωπούν. Οι σηµερινοί κυβερνώντες όλων των βαθµών της διοίκησης της χώρας µας (πλην εξαιρέσεων) τους βολεύουν, γιατί λένε τα «ναι» που θέλουν, µε αντάλλαγµα να κρατήσουν τις θεσούλες τους.
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 