Τις τελευταίες ημέρες η διεθνής κοινότητα της τηλεόρασης, του ίντερνετ, των εφημερίδων, των ραδιοφώνων και των περιοδικών, παρακολουθεί ένα ακόμη παγκοσμιοποιημένο «δράμα». Πρόκειται για την προσπάθεια αναγκαστικής δημοκρατικοποίησης της φασιστικής απόφασης μεγάλων, διεθνικών οικονομικών συμφερόντων, ώστε οι Άγγλοι να ψηφίσουν να μείνουν εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σχετικό δημοψήφισμα που διενεργείται 23/06/16.
Εγκλήματα με λόγο και έργο έχουν συμπεριληφθεί σε αυτή την καμπάνια, ενώ για χάρη της, έχουν παρασιωπηθεί άλλα εγκλήματα που γίνονται αυτή την περίοδο σε διάφορες γωνιές του κόσμου από τις δυνάμεις μάλιστα εκείνων που στο όνομα της παγκοσμιοποιημένης χρηματιστικής «δημοκρατίας» επιθυμούν να πείσουν τον αγγλικό λαό, να μην ψηφίσει την έξοδο από την Ε.Ε. Αλήθεια, ποιος χέστηκε για το τι γίνεται στη Συρία ή στις απεργίες της Γαλλίας τις τελευταίες ημέρες;
Το ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου που έχει κυριαρχήσει – προς το παρόν – η παγκοσμιοποιημένη χρηματιστηριακή «δημοκρατία» εις βάρος των πολιτών, τα εθνικά ΜΜΕ (ιδιωτικά και δημόσια) δεν ασχολούνται τις τελευταίες ημέρες με τίποτε άλλο παρά με το δημοψήφισμα στην Αγγλία – με μονομέρεια υπέρ του «ναι» – καταδεικνύει ότι το διεθνές και τα κατά τόπους εθνικά ολιγαρχικά συστήματα δεν θα ήθελαν με τίποτε το αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα να βγει υπέρ του «όχι» στην Ε.Ε..
Αυτό δεν συμβαίνει διότι, ακόμη και αν το αποτέλεσμα είναι υπέρ του «όχι», δεν υπάρχουν τρόποι για να μετατραπεί από την επαύριον στην πράξη φασιστικά σε «ναι». Ωστόσο, όταν αποκαλύπτεται η αντιδημοκρατικότητα του συστήματος, το πραγματικό του πρόσωπο, δηλαδή ότι είναι βαθιά φασιστικό, «καίγονται» πολύτιμα πιόνια του.
Μία τέτοια περίπτωση είναι το «κάψιμο» που συντελείται αυτή την περίοδο στην πατρίδα μας στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, τα κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά του στελέχη, τα κρατικοδίαιτα κομματικά του στελέχη σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας. Όλο και περισσότερος κόσμος γνωρίζει πια ότι δεν πρόκειται για αριστερούς, αλλά για μία ηγετική φατρία πολιτικών μαφιόζων με τσιράκια και λακέδες που κατόρθωσαν να αναδειχθούν με ψέματα στην εξουσία για να ικανοποιήσουν τα ατομικά τους συμφέροντα, με αντάλλαγμα να καταστρέψουν τους πολίτες σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι το είχαν κάνει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τις τελευταίες δεκαετίες.
Τώρα, που είναι οι τελευταίες ημέρες της καμπάνιας κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων στην Αγγλία, δηλαδή του δικαιώματος να ψηφίζουν σε δημοψήφισμα οι πολίτες για το μέλλον της χώρας τους σε περιβάλλον ελάχιστης δημοκρατίας, το ολιγαρχικό σύστημα επιστράτευσε κορυφαίους δημοφιλείς εκπροσώπους των προκατασκευασμένων θεαμάτων για να πείσουν τον κοσμάκη της Αγγλίας.
Δηλαδή οι θύτες του αγγλικού λαού, οι εκεί ολιγάρχες, μισθώνουν ποδοσφαιριστές και ηθοποιούς για να εμφανίζονται – με το αζημίωτο – στα ΜΜΕ για να πείσουν τους πολίτες υπέρ του «ναι», δηλαδή εναντίον των συμφερόντων τους. Τέτοιες περιπτώσεις είναι ο Μπέκαμ και ο Μπιν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μπέκαμ επικαλείται το μέλλον των παιδιών της Αγγλίας για να πείσει.
Λες και τα παιδιά της μικροαστικής και της εργατικής τάξης της Αγγλίας έχουν οτιδήποτε να τα συνδέει στο παρόν και στο μέλλον με τα χρυσοπροστατευμένα παιδιά του Μπέκαμ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Και μόνο που ασχολούνται οι μαριονέτες της ολιγαρχίας (εξαγορασμένοι, διεφθαρμένοι ευρωπαίοι και εγχώριοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, αθλητές) για να πείσουν υπέρ του «ναι», είναι βέβαιο ότι το λαϊκό συμφέρον σε κάθε χώρα είναι να αναδειχθεί το «όχι» στο δημοψήφισμα της Αγγλίας.
Βεβαίως, το χρειαζόμαστε για να οξυνθούν οι αλληλοσπαραγμοί μεταξύ των ολιγαρχών, ώστε να δοθεί χρόνος στους κανονικούς πολίτες της πραγματικής κοινωνίας να ανασυνταχθούν υπέρ των συμφερόντων τους, δηλαδή εναντίον των ολιγαρχών. Διότι, και στην Αγγλία, δεν υπάρχει πολιτικό υποκείμενο που να μπορεί να αναλάβει μια συντεταγμένη και στοχοπροσδιορισμένη αξιοποίηση του «όχι».
——————————————————-
Υ.Γ. 1: Είναι για να γελάει κανείς με εκείνους στην Ελλάδα που δεν έχουν δεύτερο βρακί για να φορέσουν, που λέει ο λαός, οι οποίοι δήθεν αγωνιούν μήπως και το ζήτημα της Αγγλίας προκαλέσει επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία.
Ακόμα πιο γελοίοι είναι κάτι λακέδες της ελληνικής αστικής τάξης (σ.σ: στελέχη εταιρειών, τραπεζικοί κλπ) οι οποίοι επίσης αγωνιούν και υπεραναλύουν το ενδεχόμενο ενός «brexit» σαν να είναι το τέλος του κόσμου για τη χώρα μας. Λες και τώρα, ζούμε μεγάλες και ευτυχισμένες στιγμές…
Τους μόνους που παραδέχομαι για τη συνέπεια τους είναι οι βλαχοαστοί της χώρας μας οι οποίοι με ψυχραιμία παρακολουθούν τις εξελίξεις με σκοπό να οικονομήσουν από κανένα νέο πλιάτσικο κανένα νέο κομμάτι της χώρας, με αφορμή το «brexit».
Υ.Γ.: 2 Ο Τσίπρας (και το καθεστώς του) θα κλάψει πρώτος σε περίπτωση που το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι «ναι». Διότι η περίοδος χάριτος που του έδωσαν για να μην συμπίπτει η υπόθεση της Ελλάδας (σε κατάσταση έξαρσης) με το «brexit» θα τελειώσει και τότε, θα συνεχιστεί ο βαθμιαίος διασυρμός του με νέες απαιτήσεις που πρόκειται να δεχθεί από την Ε.Ε. μέχρι να καταστεί ανύπαρκτος.
Στο ενδεχόμενο ενός «όχι» στην Αγγλία, δύναται να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο στη διαχείριση της υπόδουλης εξουσίας του.
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 