Επικαιρότητα | Του Κ. Ν. Δραγάτη…11.05.20
———————
▪︎ Η κάμερα δεν πρέπει να γίνει σε καμία περίπτωση «κανονική», και μάλιστα βιωματική συνήθεια δια της εκπαίδευσης από την πρώτη έως την τελευταία τάξη του σχολείου.
▪︎ Όπως και τα όπλα, χρησιμεύουν σε περίπτωση άμυνας, αλλά είναι κατεξοχήν εργαλεία θανάτου και βίας – πραγματικά και συμβολικά – έτσι, και η κάμερα είναι κατεξοχήν εργαλείο ελέγχου, επιτήρησης και κατασκευής.
Άσχετα με το αν χρησιμεύει στην ιατρική εξέταση της κολονοσκόπησης.
▪︎ Απαιτείται πλήρης και ώριμη συνειδητότητα καθώς και αυτονομία για την συγκατάθεση κάποιου/-ας να μετέχει σε πλάνο, πόσο μάλλον σε λήψη διαρκείας.
Ιδίως, αν αυτή αφορά υποχρεωτική, αναγκαία, δημόσια* κοινωνική δραστηριότητα, που είναι αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα, και όχι κάποιο παιδικό ιδιωτικό παιχνίδισμα ή επικοινωνία.
Εκτός, αν είμαστε έτοιμες/-οι να δεχθούμε ότι τα παιδιά – και μάλιστα δια της εκπαίδευσης – δεν είναι μελλοντικοί ελεύθεροι, δημοκρατικοί πολίτες,
αλλά μελλοντικοί «παραβάτες» για την έννομη (σ.σ.: και μάλιστα, αστική, νεοφιλελεύθερη, νεοδεξιά της παρούσας περιόδου που την ορίζει) τάξη.
————-
*= με την έννοια του είδους φορέα που την χορηγεί.
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 