V.3/5 ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2023
Μήπως το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Τσίπρας;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά το «θερμό» τμήμα της προεκλογικής περιόδου με ορισμένα βασικά προβλήματα:
α) Έχει αακόμη τον ίδιο επικεφαλής κόμματος με εκείνον που ενέπνευσε μεν ένα ολόκληρο κίνημα το 2012 – 2014, αλλά είναι δε ο ίδιος με εκείνον που το «πούλησε» δια της ακύρωσης του δημοψηφίσματος του «όχι» το 2015, …και το χειρότερο: είναι ο ίδιος με εκείνον που επέτρεψε με την στάση και τις επιλογές του να ανέλθει στην θέση του Πρωθυπουργού ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και να κυβέρνήσει με μεγάλη άνεση.
Παρά του ότι ο Μητσοτάκης…
…συγκρότησε την χειρότερη διακυβέρνηση της μεταπολίτευσης μακράν, με τα χειρότερα αποτελέσματα παρασάγγας, μετρήσιμα -ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην μεταπολεμική ιστορία- σε χιλιάδες χαμένες ανθρώπινες ζωές, χιλιάδες κατεστραμένες ανθρώπινες ζωές, αντιδημοκρατικότητα, αύξηση όλων των μορφών βίας, ραγδαία επιδείνωση της καταστροφής του περιβάλλοντος, καταστροφή των βασικών δομών υγείας, παιδείας κλπ.
Υπό αυτούς τους όρους, ο Τσίπρας είναι μακράν ο πιο αποτυχημένος επικεφαλής αντιπολιτευτικού κόμματος της μεταπολίτευσης.
β) Διθέτει πια ελάχιστα αριστερά και μαχητικά στελέχη στον πολιτικό μηχανισμό «πρώτης γραμμής», διότι κυριαρχούν οι επιφανειακοί/ες εντυπωσιοθήρες, προχειράτζες, «πασοκιστές», εις βάρος των καλλιεργημένων και μελετηρών που πολιτεύονται στην β’ ομάδα του κόμματος.
γ) Δεν βγάζει στην «πρώτη γραμμή» νέα στελέχη, νέους βουλευτές, άφθαρτες/ους που ακόμη διαθέτει, αλλά διατηρεί εκείνες και εκείνους που έχουν συνδεθεί με την ανυπόφορη ήττα της παράδοσης και της αντιστροφής της εντολής του δημοψηφίσματος του 2015, αλλά και της ψήφισης του 3ου μνημονίου και σειράς μέτρων υπέρ των τραπεζών και των μεγάλων ολιγαρχικών συμφερόντων.
Δηλαδή, εκείνες και εκείνους που έχουν «καεί» μαζί με τον αρχηγό τους, που έχουν γίνει «ζόμπι» του παλιού τους εαυτού.
Τα παραπάνω έχουν καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ με απλά μέλη και προσδοκόμενες/ους ψηφοφόρους που διατηρούν ηθικό χαμηλό σαν τις/τους Ελληνίδες και Έλληνες του Ρασούλη: «Αχ Ελλάδα (βλέπε: ΣΥΡΙΖΑ) θα στο πω, πριν λαλήσεις πετεινό, δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι, μ’ εκβιάζεις μου κολλάς, σαν το νόθο με πετάς, μα κι απάνω μου κρεμιέσαι».
Η συγκυρία δεν κάνει για τέτοιο κλίμα. Οι εκλογές θα ήταν πραγματικός «περίπατος», αν είχε κάνει αντιπολίτευση εδώ και τρία χρόνια στα αυτονόητα, αν είχε αλλάξει τα πρόσωπα στο αρχηγικό επίπεδο και αν είχε αλλάξει αρχηγό. Ακόμη καλύτερο θα ήταν ο ίδιος ο Τσίπρας να είχε δρομολογήσει με πανηγυρικό τρόπο και να είχε επιμεληθεί της διαδοχής του. Αντ’ αυτών, μοιάζει αγκυρωμένη η σημερινή ηγεσία του από «δεσμούς» που μπορούμε να υποπτευθούμε, αλλά που δεν μπορούμε να ομολογήσουμε. Οδήγησε το κόμμα με βήμα ταχύ στο σύστημα που οι ίδιοι του οι πρωταγωνιστές/στριες μας είχαν μάθει να μισούμε πριν το 2015.
Αν κάνεις εκλογές με παράδειγμα το το ΠΑΣΟΚ – τύπου ΓΑΠ – ως ονείρωξή σου, το αποτέλεσμα που θα πάρεις θα είναι την κατάληξη του ΓΑΠ και του ΠΑΣΟΚ του, χωρίς μάλιστα, το πρώτο σκέλος της ανόδου του, γιατί αυτό το έχεις διανύσει ήδη.
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 