ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ

Σκέψεις και προτάσεις

Του Κ.Ν.Δραγάτη …
ΜΕΤΑΞΥ διαδηλώσεων για τον ένα χρόνο λειτουργίας της αυτοδιαχειριζόμενης ertopen και της θλιβερής πλευράς του ίδιου θέματος δηλαδή του ενός έτους από την απόφαση της κυβέρνησης να «ρίξει μαύρο» στη δημόσια τηλεόραση, τις διαδηλώσεις για την φασιστική απόλυση των καθαριστριών και την εκτροπή της μη επαναπρόσληψης τους εκ μέρους του υπουργού οικονομικών, αλλά και της προσπάθειας για τη συγκρότηση μετώπου των αντιμνημονιακών δυνάμεων προκειμένου να μην πουληθεί το εναπομείναν τμήμα της δημόσιας ΔΕΗ, μου δόθηκε από τα χέρια της άγνωστης μου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ζ. Κωνσταντοπούλουτο πόνημα του τομέα δικαιοσύνης του κόμματος με το όνομα«Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ της ΝΤΡΟΠΗΣ», και το πήρα για να το διαβάσω.
ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Ξεκινώ την καταγραφή της άποψης μου με βράση τα γενικά χαρακτηριστικά αυτού του μικρού βιβλίου, ως αντικειμένου παραγωγής αντιπολιτευτικού έργου. Μετά από 20 και πλέον χρόνια παρακολούθησης της πολιτικής ζωής του τόπου από πολλαπλές θέσεις, οφείλω να πω πως η προσπάθεια αυτή του τομέα δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί υπόδειγμα αντιπολιτευτικής εργασίας την οποία θα όφειλαν τα τίμια στελέχη όλων των τμημάτων, όλων των κομμάτων της (τύποις πια) μειοψηφίας να παράγουν…
(περισσότερα…)

Ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος και το λέει και μόνος του που έχει το πρόβλημα!

Την ημέρα που βγάζει στην αβεβαιότητα και στον προθάλαμο της ανεργίας τις πρώτες χιλιάδες εργαζόμενων, την ημέρα που βάζει απροκάλυπτο χέρι στους τομείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, της υγείας και της παιδείας, μόνο ένας επικίνδυνος άνθρωπος που συμβαίνει να ασχολείται με την πολιτική θα συμφωνούσε με την εισήγηση των πολιτικών του καθοδηγητών και συμβούλων επικοινωνίας να ανακοινώσει μείωση του ΦΠΑ (που είχε αυξηθεί και με δική του ευθύνη), ως απόφαση που επιβεβαιώνει ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλά με τα μνημόνια !!!
Μόνο άνθρωπος με κλονισμένη υγεία θα μπορούσε να τα πει όλα αυτά, όταν αναλύσεις των νεοφιλελεύθερων αναλυτών (της Ε.Ε, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ κλπ) λένε ότι το «καράβι» πηγαίνει «καρφί» για τα βράχια, όταν μόλις πριν λίγες ημέρες εξήλθε από κυβερνητική κρίση που λίγο έλειψε να οδηγήσει σε εκλογές τις οποίες ο ίδιος – προς το παρόν – ξορκίζει…
(περισσότερα…)

ΟΙ εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δηλαδή για την εκλογή Δηµάρχων και Περιφερειαρχών πραγµατοποιήθηκαν τον Οκτώβριο του 2010. Με την κυβέρνηση Παπανδρέου να µας έχει βάλει ήδη σε ένα µνηµόνιο, το οποίο όµως δεν είχε «σηκώσει» ακόµα τότε τις οικονοµίες ετών της πλειοψηφίας της µικροµεσαίας Ελληνικής εργαζόµενης τάξης.
Ακόµα τότε, τα δύο κόµµατα των οποίων οι πολιτικές ηγεσίες µας οδήγησαν στην φτωχοποίηση, διατηρούσαν πολύ σηµαντικά ποσοστά στην Ελληνική κοινωνία. Μάλιστα, ο Παριανός υπουργός της τρόικας εσωτερικού του πρώτου µνηµονίου Γ. Ραγκούσης (τρόικα µε ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου) µετά το τέλος εκείνων των εκλογών είχε διατυµπανίσει ότι το αποτέλεσµα εκείνων των εκλογών αποτελούσε…

…«ψήφο εµπιστοσύνης» στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση Παπανδρέου. Το έλεγε καταµετρώντας του δηµάρχους – µέλη του ΠΑΣΟΚ που είχαν κερδίσει τις κατά τόπους εκλογές.
Σε αυτή τη νίκη, ασφαλώς και συµπεριελάµβανε και την νίκη του µνηµονιακού υποψήφιου µε το ΠΑΣΟΚ δηµάρχου της Πάρου Χρ. Βλαχογιάννη, τον οποίον µάλιστα είχε βοηθήσει να εκλεγεί «µε νύχια και µε δόντια» κατά παράβαση κάθε κανόνα πολιτικής ηθικής και δεοντολογίας.
Αυτό είναι και το πρόβλημα!
Σήµερα, και ειδικά µε το «µνηµόνιο 3» ξεκινάει το ειδικό ξήλωµα των κατακτήσεων της µικροµεσαίας τάξης, δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας της Ελληνικής κοινωνίας. Με το «µνηµόνιο 1» και το νόµο «Καλλικράτης» είχαν τεθεί οι βάσεις, µε το «µνηµόνιο 2» προχώρησαν οι γενικές κατευθύνσεις σε θεσµικό και φορολογικό επίπεδο και τώρα, µε το «µνηµόνιο 3» ξεκινά το πραγµατικό ξήλωµα.
Το «ξήλωµα» αυτό έχει δύο κατευθύνσεις:
α) να καταρρακώσει την προσωπικότητα του πολίτη για να µην έχει το σθένος να φέρει αντίρρηση για χρόνια. Δηλαδή, να καταστρέψει την καθηµερινή του διαβίωση στο ψυχολογικό επίπεδο µε µέτρα που δηµιουργούν την αίσθηση και την πραγµατικότητα στέρησης κάθε ελπίδας,
β) να καταστρέψει το «οικονοµικό εγώ» του καθενός µε την βίαιη κατάπτωση των αµοιβών και την υποθήκευση των περιουσιών.
Η εφαρµογή της καταστροφής ανά κοινωνική κατηγορία, οικογένεια και άτοµο που υλοποιείται σήµερα µε το «µνηµόνιο 3» βρήκε ανοικτή πόρτα για να περάσει από την τοπική αυτοδιοίκηση µέσα από το χαλί που «έστρωσε» ο αρχιµνηµονιακός νόµος «Καλλικράτης» για τον οποίο «τραγουδούσαν» από χαρά οι δήµαρχοι της «νίκης του ΠΑΣΟΚ του 2010» από τότε που θεσπίστηκε, µέχρι σήµερα. Τώρα όµως, τώρα που το «µνηµόνιο 3» καταστρέφει τους Δήµους και των «δηµάρχων του ΠΑΣΟΚ της νίκης του 2010», τώρα που οι υπάλληλοι – δηµότες απολύονται ή εξαθλιώνονται, τώρα οι συγκεκριµένοι δήµαρχοι θυµήθηκαν ότι πρέπει αν αντισταθούν στα µνηµόνια.
Ποιοι; Αυτοί που χειροκροτούσαν µέχρι εχθές την εφαρµογή των µνηµονίων ένα και δύο.
Τώρα, που το «µνηµόνιο 3» περικόπτει στα µισά τις αµοιβές των δηµοτικών παραγόντων και τα έσοδα από τις επιχορηγήσεις του κράτους, τώρα, οι δήµαρχοι σαν τον Χρ. Βλαχογιάννη που βοήθησαν τις τελευταίες κυβερνήσεις για να εφαρµοστούν τα µνηµόνια, αποφάσισαν να αλλάξουν «τοµάρι» και να φορέσουν την προβιά των αγωνιστών του αντιµνηµονίου.
Εμ, δεν γίνεται!
Δεν µπορείς να ξέρεις τα συνθήµατα της Ρεάλ Μαδρίτης, να πηγαίνεις κάθε Κυριακή στους αγώνες της επί χρόνια, να συµµετέχεις πρωταγωνιστικά στους ξυλοδαρµούς και όλα τα βίαια επεισόδια κατά των οπαδών άλλων οµάδων και ξαφνικά, επειδή ένα πρωί προσβλήθηκαν τα συµφέροντα σου ή επειδή βλέπεις ότι η προηγούµενη οµάδα σου συνέχεια χάνει οπαδούς, να ξυπνάς και να το παίζεις Μπαρτσελονάρα…
Και εν πάση περιπτώσει, είναι γνωστό ότι οι πολιτικοί µπορούν να κάνουν διαρκώς κωλοτούµπες προκειµένου να κρατήσουν τις θέσεις τους.
Όµως δεν έχουν τη δυνατότητα τώρα πια να «παλέψουν» τα προβλήµατα που έχουν δηµιουργηθεί. Απλά, γιατί είχαν επιλέξει από νωρίς την άλλη πλευρά του ποταµού. Βοήθησαν τα µνηµόνια και τις κυβερνήσεις των µνηµονίων µέχρι εκεί που δεν έπαιρνε άλλο. Τώρα, δεν µπορούν να φανταστούν έναν κόσµο, µία χώρα, ένα κράτος, έναν Δήµο στον οποίο δεν χρειάζεται το «σύστηµα», δεν χρειάζονται τα µνηµόνια. Δεν γνωρίζουν πώς να πολεµήσουν τον «εχθρό», απλούστατα γιατί µέχρι εχθές ήταν µαζί του. Και ακόµα είναι µαζί του ως προς τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν, γιατί απλούστατα, δεν ξέρουν πως αλλιώς να αναπνεύσουν…
Ανάµεσα τους βρίσκονται και αυτοί που µε τα µνηµόνια και τις µνηµονιακές κυβερνήσεις, απέκτησαν θέσεις, προσβάσεις, έσοδα, τα οποία δεν θα είχαν κατακτήσει ποτέ, αν δεν είχαν προσαρτηθεί στο «άρµα» υπερκείµενων παραγόντων. Όπως λοιπόν τότε, από συµφέρον έκαναν τις επιλογές τους, σήµερα, πάλι από συµφέρον επιλέγουν να το «παίξουν» αντιµνηµονιακοί.
Ε, δεν γίνεται ρε παιδιά. Τι να κάνουµε. Καιρός να πάτε σπίτια σας.-
Αντιστοιχίες
Με αφορµή την τελευταία περίοδο που ζήσαµε την προσπάθεια και το δράµα ενός ακόµα µνηµονίου και τα επακόλουθα στην Ευρώπη, τους πανηγυρισµούς των µνηµονιακών και τις αντιδράσεις των όψιµων αντιµνηµονιακών, κάποιοι άνθρωποι που δεν ζουν καθηµερινά µε την έννοια των πολιτικών εξελίξεων, µε ρώτησαν: Καλά, Κώστα, αυτοί οι Ευρωπαίοι ηγέτες γιατί µας πατούν στο λαιµό µε τόση µανία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν πρόκειται ποτέ να µας πάρουν στα σοβαρά ή έστω, να µας λυπηθούν. Δεν θα υπολογίσουν ουδέποτε κάποιους Έλληνες, οι οποίοι συνεχίζουν να έχουν για αρχηγούς στη Βουλή ή στη Κυβέρνηση ή στις Περιφέρειες ή στους Δήµους, εκείνους τους πολιτικούς που τους κατέστρεψαν. Ακόµα και αν τα µνηµόνια είναι ο σωστός δρόµος για να βγει η χώρα από την κρίση, είναι δυνατόν να τα εφαρµόσουν αυτοί που µας οδήγησαν στην κρίση;
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες που κυριαρχούν σήµερα, εφαρµόζουν πολιτικές που ωφελούν µόνο τα συµφέροντα που εκπροσωπούν. Οι σηµερινοί κυβερνώντες όλων των βαθµών της διοίκησης της χώρας µας (πλην εξαιρέσεων) τους βολεύουν, γιατί λένε τα «ναι» που θέλουν, µε αντάλλαγµα να κρατήσουν τις θεσούλες τους.

Από το βράδυ της 7ης Νοεµβρίου η χώρα έχει ένα 3ο µνηµόνιο για να τρώει τα σωθικά του κουρασµένου σώµατος της κοινωνίας. Παλαιοί κλέφτες απατεώνες, τσιράκια, γλείφτες καταναλώνουν από τα κλοπιµαία ή βγάζουν χρήµατα από την εφαρµογή των µνηµονίων. Και συνεπώς, δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβληµα µε τις εφαρµοζόµενες πολιτικές.

Οι κλέφτες δικαιολογούν το ότι δεν δίνουν τα λεφτά που χρωστούν επειδή τάχα οι δουλειές τους έχουν κόψει από την κρίση. Συγκεκριµένοι απατεώνες πολιτικοί και µεγαλοεπιχειρηµατίες έχουν χοντρό απόθεµα, όποτε κάνουν τα κέφια της τρόικα και ασκούν την εξουσία (έστω και ως υποτακτικοί). Οι γλείφτες, περιµένουν να επιβιώσουν µε κανένα κοκαλάκι που θα πέσει από το τραπέζι, όπως έκαναν οι ρουφιάνοι επί χούντας ή οι δωσίλογοι επί κατοχής…
(περισσότερα…)

Εµένα δεν µε έπεισε ποτέ ο Κωστάκης Καραµανλής. Δεν είχα κανένα λόγο να ταυτιστώ µαζί του, µε τον τρόπο ζωής του ή µε τις επιδιώξεις του. Δεν γεννήθηκα σε πλούσιο σπίτι, οι γονείς µου δεν είχαν πάρα πολλά χρήµατα, δεν πέρασα από τα ιδιωτικά σχολεία που πέρασε αυτός, ούτε από τα γνωστά ιδιωτικά πανεπιστήµια – «φυτώρια» των ΗΠΑ που πέρασε αυτός.

Ήταν βέβαιο ότι, στην περίπτωση που χωρίς πρώτα να δουλέψει σε µία κανονική δουλειά, θα αναλάµβανε πολιτική θέση σε κάποια κυβέρνηση ή πόσο µάλλον, τη θέση του Πρωθυπουργού, το µόνο συναίσθηµα στο οποίο θα µπορούσα να ποντάρω για να περιµένω εγώ ή η οικογένεια µου κάτι από την πολιτική που θα ακολουθούσε, θα ήταν στη λύπησή του για το κοινωνικό µου επίπεδο. Δηλαδή, από φιλευσπλαχνία µόνο για τους εργαζόµενους ανθρώπους της µικροµεσαίας ελληνικής οικογένειας, θα περίµενα να εφαρµόσει κάποια θετική πολιτική…
(περισσότερα…)

…αναζητούνται ήρωες, αντί «σωτήρες»

Ακούγοντας τις τελευταίες ομιλίες του Πρωθυπουργού (ΣΕΤΕ 5/5, Απαντήσεις του Πρωθυπουργού στη Βουλή 6/5) αλλά και άλλες που έχει κάνει από τότε μέχρι σήμερα, βρέθηκα στη δυσάρεστη θέση να διαπιστώσω ότι υπάρχουν πλέον αρκετά στοιχεία που συνηγορούν στο ότι ο άνθρωπος έχει εισέλθει στον προθάλαμο ενός σοβαρού κλονισμού της συναισθηματικής και συνεπακόλουθα ψυχολογικής σταθερότητάς του. Στην ίδια κατάσταση πιθανώς να έχει περιέλθει και ο στενός πυρήνας των συνεργατών του.
Δεν είμαι ειδικός ψυχολόγος ή ψυχίατρος, είμαι όμως αρκετά έμπειρος παρατηρητής – ως δημοσιογράφος – της ανθρώπινης συμπεριφοράς και δη εκείνων που ασχολούνται με την πολιτική. Για εκείνους που δεν θα τους είναι εύκολο να πάρουν στα σοβαρά αυτά που σε τούτο το κείμενο γράφω, θα τους παρακαλούσα να παρακολουθήσουν την επιχειρηματολογία που ακολουθεί και ας αποφασίσουν στο τέλος, αν θα πρέπει οι σχετικές απόψεις να απορριφθούν…
(περισσότερα…)

και προσδοκία Ανάστασης

Με ανάμεικτα συναισθήματα θα περάσουν αυτό το Πάσχα οι περισσότεροι Έλληνες, ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας. Τα όσα έχουν συμβεί στο κοινωνικό και το οικονομικό πεδίο, δεν αφήνουν αδιάφορο κανέναν, εκτός από τα μικρά παιδιά δικαιολογημένα, και τους ηλίθιους. Η πίεση στο οικονομικό πεδίο, δημιουργεί ένα κλίμα ανασφάλειας που εντείνεται καθημερινά με την ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας. Γενικώς, επικρατεί η βία κάθε μορφής. Έτσι, νιώθουν να κινδυνεύουν όλοι, να πιέζονται στην καθημερινότητα τους, είτε είναι φτωχοί, είτε είναι πλούσιοι.

Το κλίμα που έχει διαμορφωθεί είναι στενάχωρο. Πρόκειται για μία πρωτότυπη «ψυχολογική φυλακή» που βαραίνει την ψυχή του Έλληνα, του οποίου –ως γνωστό- ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει…

(περισσότερα…)