Εντυπωσιάζει η ευαισθησία της Ελληνικής Δικαιοσύνης
να αμολύσει ξανά στους δρόμους τους ναζί εγκληματίες πρόωρα…
ΓΙΑΤΙ;
- Οι πολιτικές συνθήκες είναι τέτοιες, που ό,τι έχει απομείνει υπαρκτό ως αντανακλαστικό και όχι ως καλλιεργημένη, οργανωμένη πολιτική, κοινωνική αντίδραση, στην σκέψη της πλειοψηφίας στην ελληνική κοινωνία, σύντομα θα επιδείξει ακόμη μία φάση ριζοσπαστικοποίησης.
- Το σύστημα εξουσίας στη χώρα (σ.σ.: κοτσαμπάσηδες, τρεις πρεσβείες και πολιτικές ηγεσίες) έχει «κάψει» βαθιά το πολιτικό προσωπικό που χρησιμοποίησε ως εκτελεστικό βραχίονα του για την αποκομιδή οικονομικών ωφελειών την τελευταία εξαετία.
- Είναι απολύτως αναγκαία….
… (σ.σ.: για το σύστημα) η άμεση ανασύσταση μίας ναζιστικής, πανελλαδικής, εγκληματικής οργάνωσης. Το «έργο» της θα είναι δια των όπλων, δια του φόβου, δια βίαιων διώξεων και δολοφονιών και δια της χειραγώγησης των διογκωμένων -πληθυσμιακά- ομάδων λούμπεν στοιχείων, όχι να ισορροπήσουν την πολιτική κατάσταση, όπως έγινε κατά τα έτη της ένταξης των μνημονίων στη χώρα. Η εντολή τους αυτή τη φορά θα είναι να αναλάβουν τη διακυβέρνηση – ως μαριονέτες βέβαια – στη χώρα.
- Η γνώμη μου είναι ότι το σύστημα αυτή τη φορά χρειάζεται κάτι πιο δραστικό, ως πολιτικό υποσύστημα, για να διαχειριστεί τις υποθέσεις του, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης και γεωπολιτικών εξελίξεων μέσω πολέμων μάλιστα. Έχει επιλέξει ως θελκτικότατο σενάριο τη «συνταγή» της Ουκρανίας. Δηλαδή, την ανάληψη της «εμφανούς εξουσίας» (της τυπικής) από ένα εξωραϊσμένο, αδίστακτο, εξωνημένο, νεοναζιστικό μόρφωμα. Έτσι, η χώρα θα είναι στη διάθεση του ουσιαστικού συστήματος εξουσίας (κοτσαμπάσηδες, τρεις πρεσβείες) κατά απόλυτο και άμεσα διαθέσιμο τρόπο, για τα πάντα. Από το να «εκτελέσει» τυχόν επικίνδυνες πολιτικές φυσιογνωμίες και μέτωπα, έως να συμμετέχει σε πολέμους, ακόμη και να χάσει ή να ουδετεροποιήσει τμήματα της υπάρχουσας ελληνικής επικράτειας.
Τί να κάνουμε;
- Ο τρόπος άμυνας/επίθεσης έναντι αυτών των ενεργοποιημένων ήδη προθέσεων απαιτεί μέτωπο δημοκρατικών, λαοκρατικών δυνάμεων που θα είναι αποφασισμένες να συγκρουστούν άνευ ορίων και με κάθε κόστος. Γεγονός που απαιτεί κατάρτιση, προετοιμασία και θέληση, συστατικά που είναι αμφίβολο αν μπορούν να συγκεντρωθούν πλέον, εξαιτίας εκδίωξης εκατοντάδων χιλιάδων νέων, δυνάμενων για να λειτουργήσουν ηγετικά και πρωτοπόρα, στο εξωτερικό. Οι υπόλοιποι/ες είναι βαρύτατα εγκλωβισμένες/οι στο εσωτερικό, σε ατέλειωτες ώρες υποχρεωτικής εργασίας με στόχο την απλή επιβίωση, κάτι που διαφθείρει τη συνείδηση προς τον ατομικισμό.
- Συνεπώς, χρειάζεται άμεσα ένα πολιτικό σχέδιο «σύντηξης» των δυνάμεων (ιδεολογικών και ηλικιακών) που έχουν απομείνει και οικονομιών κλίμακος σε όλους τους τομείς επικείμενης δράσης. [Οι λεπτομέρειες και η μέθοδος απαιτούν άλλο κείμενο].
- ΤΟ ΜΕΓΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ για την επίτευξη του προαναφερθέντος στόχου, είναι οι υπάρχουσες κομματικές ηγεσίες των δημοκρατικών, λαοκρατικών κομμάτων και οι «κομματοφρουροί» τους που δρουν στην κοινωνία (στον συνδικαλισμό, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό κλπ).
ΠΡΟΣΟΧΗ: Το «μέγα πρόβλημα» δεν είναι η συντριπτική πλειοψηφία των απλών ψηφοφόρων των κομμάτων, αλλά η μειοψηφία της νομενκλατούρας τους.
- Αυτή η διακομματική νομενκλατούρα (ακόμη και των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων και ομάδων) είναι ικανή να δώσει πιο μεγάλες μάχες από το κύριο σύστημα εξουσίας, για να διατηρήσει την ηγεσία της ως υποσύστημα, παρά για να ανατρέψει το σύστημα.
Μιλάμε για την πιο ακραία μορφή διαφθοράς.–
Υ.Γ.: Οψόμεθα …
ΚΩΣΤΑΣ Ν. ΔΡΑΓΑΤΗΣ 