Posts Tagged ‘Κώστας Ν. Δραγάτης’


Πολλοί νομίζουν ότι η υπόθεση εκλογής νέου προέδρου σ’ ένα μεγάλο πολιτικό κόμμα είναι μια υπόθεση που δεν τους αφορά. Στο φαινόμενο παίζουν ρόλο οι συνθήκες μέσα στις οποίες πραγματοποιείται η εκλογική διαδικασία.

α) Υπάρχουν οι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων που δεν συνδέονται ψυχολογικά και ιδεολογικά με το κόμμα στο οποίο γίνονται οι διαδικασίες, οπότε εξετάζουν την υπόθεση από απόσταση, ελπίζοντας να εκλεγεί ο πιο «ευάλωτος» υποψήφιος για να μπορεί να τον αντιμετωπίσει ευκολότερα ο αρχηγός του δικού τους κόμματος.
Βεβαίως, υπάρχουν και κόμματα που ενδεχομένως ελπίζουν να αναδειχθεί ο πιο «ισχυρός» υποψήφιος, είτε για να έχουν όφελος από την πίεση που θα ασκήσει στο κυρίαρχο «συγγενικό» κόμμα ελπίζοντας σε διαρροές ψηφοφόρων, είτε επειδή με τις πολιτικές που θα εφαρμόσει – αν αναδειχθεί και Πρωθυπουργός – θα δημιουργήσει αντισυσπειρώσεις σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες με αποτέλεσμα να ωφεληθεί το κόμμα τους. Για παράδειγμα, ένας κομουνιστής θα επιθυμούσε έναν δεξιών τάσεων επικεφαλής της ΝΔ και κυβέρνηση του αυτού κόμματος, για να προσδοκά αριστερή αντισυσπείρωση από την ασκούμενη δεξιά πολιτική.
β) Υπάρχουν ψηφοφόροι όλων των κομμάτων οι οποίοι είναι κουρασμένοι από τις τελευταίες εκλογές και υπό το φόρτο της καθημερινότητας τους, τα οικονομικά προβλήματα κλπ, δεν έχουν την όρεξη να ασχοληθούν με τις διαδικασίες των εκλογών στη ΝΔ, ακόμα και αν είναι το κόμμα που ψήφισαν….
(περισσότερα…)



Η Χώρα και η Κυβέρνηση έχουν μπει στο κυρίως μενού. Υπό οικονομική δυσπραγία άνοιξε το ζήτημα της εργασίας στο δημόσιο με σκοπό να αντιμετωπισθούν οι συμβάσεις εργασίας, τα stage κλπ. Συζητάμε γι’ αυτό το θέμα σήμερα αναζητώντας λύσεις, αγνοώντας ότι το πρόβλημα έρχεται από πολύ μακριά στο παρελθόν. Η βάση του προβλήματος βρίσκεται χρονικά στη γέννηση του «σύγχρονου» ελληνικού Κράτους και οι συνιστώσες του είναι το Δαιμόνιο της φυλής μας στην κακή του εκδοχή, η ευκολία και ο λαϊκισμός με τον οποίο επέλεξαν να πολιτεύονται πολιτικοί όλων των κομμάτων διαχρονικά, η στρεβλή οικονομική ανάπτυξη και η φυσική τάση των ανθρώπων να επιδιώκουν πολύ περισσότερα από εκείνα που τους αναλογούν παίρνοντας τα από άλλους ανθρώπους.
Το δρόμο που θα μας βοηθούσε να αποφύγουμε μεγάλο μέρος από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε σήμερα ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ και πολύ φοβόμαστε ότι οι περισσότεροι, από τους παππούδες μας έως και εμάς, το κάναμε συνειδητά…
(περισσότερα…)

Αντί – υπερκατανάλωση

Β. Το φαινόμενο πέρα από τα πρόσωπα (03)     

 Γιατί θα είναι δύσκολος και επίπονος ο δρόμος για την αποκατάσταση της οικονομικής λειτουργίας, τουλάχιστον στους υποφερτούς ρυθμούς του πρόσφατου παρελθόντος:

Γιατί ο υπέρογκος αλληλοδανεισμός δεν αφορά την κατανάλωση που αντιστοιχεί σε μία, λίγο έως πολύ, φιλελεύθερη οικονομία «δυτικού» τύπου. Αφορά την υπερκατανάλωση. Δηλαδή ένα ολόκληρο σύστημα (πολιτικό, επιχειρηματικό, μηντιακό) κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες να πείσει ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ότι για την καθημερινή του διαβίωση, του είναι απαραίτητα, όχι απλώς εκείνα που ήδη κατανάλωνε εξαντλώντας τον μισθό του, αλλά και άλλα προϊόντα που δεν προλάβανε καν να καταναλώσει. Φυσικά, επειδή η αξία τους ξεπερνούσε τα όρια του μισθού του, οι τράπεζες του έδωσαν απλόχερα δάνεια για να χρηματοδοτήσουν την υπερβολή…
(περισσότερα…)

Αντί – υπερκατανάλωση

Α. «γκόλντεν μπόις» (02)

Σε κάθε περίπτωση μυστηρίου οι σοφότεροι συστήνουν στον ερευνητή να «παρακολουθήσει την πορεία του χρήματος» προκειμένου να βρει την αλήθεια για το «μυστήριο». Για να βρούμε λοιπόν λύση στο ζήτημα της ανάκαμψης της οικονομίας θα πρέπει να βρούμε που υπάρχουν τα χρήματα που χάθηκαν, ώστε να βρισκόμαστε σήμερα στην κατάσταση που βρισκόμαστε. Οι κυβερνήσεις του κόσμου γνωρίζουν πάρα πολύ καλά που βρίσκονται τα χρήματα και ποιοι τα έχουν πάρει. Ωστόσο, όπως θα παρατηρεί ο βασανιζόμενος πολίτης, κανένας δεν κάνει λόγο γι’ αυτό το θέμα με ονόματα και διευθύνσεις. Αν όμως παρακολουθήσει κανείς καλύτερα, θα παρατηρήσει ότι από τα πιο επίσημα χείλη διεθνώς, γίνεται αναφορά σε μία ομάδα ανθρώπων που ονομάζονται «γκόλντεν μπόις». Πρόεδροι Κρατών, Πρωθυπουργοί, φορτισμένοι καθώς είναι τελευταία από την πίεση των λαών και των πληγέντων επιχειρηματικών ομάδων για την εξεύρεση λύσης στο οικονομικό τέλμα στο οποίο έχουν περιπέσει οι αγορές, εξαπολύουν απειλές και προειδοποιήσεις σ’ αυτήν την ομάδα του κοινωνικού συστήματος. Βεβαίως, απευθύνονται στα μέλη αυτής της οικονομικής κάστας, χωρίς να τους απευθύνουν κατηγορίες, χωρίς να συνδέουν το οικονομικό πρόβλημα με αυτή την ομάδα συμπολιτών μας. Οι πολιτικοί «Ψελλίζουν» και δίνουν την εντύπωση ότι κάτι ξέρουν που δεν θέλουν να το πουν. Το ερώτημα είναι, αν δεν θέλουν να το πουν απλώς ή δεν θέλουν να εκτεθούν οι ίδιοι λέγοντας το…
(περισσότερα…)

Όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη δεκαετία…


…και για εκείνα που έγιναν κατά την προηγούμενη δεκαετία, έφταιγαν εκείνα που είχαν γίνει την προηγούμενη, της προηγούμενης δεκαετίας και πάει λέγοντας.

Στην ουσία

Η πιο «θαυμαστή» οικονομία που δημιουργήθηκε ποτέ στην Ελλάδα (και όχι μόνο) είναι αυτή των τραπεζών. Ποτέ άλλοτε, καμία κάστα επαγγελματιών δεν είχε ευεργετηθεί τόσο, όσο οι τραπεζίτες. Ο λόγος που ευεργετήθηκαν, ήταν απλός: οι τράπεζες είχαν την δυνατότητα να πληρώσουν για να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση σε όσους τις χρειάζονταν, ότι θα χρηματοδοτήσουν τα εγωπαθή (στις περισσότερες περιπτώσεις) όνειρα τους. Με αυτό το ακαταμάχητο δέλεαρ, εξασφάλισαν για την λειτουργία τους το πλέον καταχρηστικό νομικό πλαίσιο απαιτήσεων από τους πελάτες τους και την ίδια στιγμή, το πλέον ελαστικό πλαίσιο υποχρεώσεων για τους εαυτούς τους, από το Κράτος…
(περισσότερα…)



Ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ κ. Αθανασόπουλος και τα υπόλοιπα στελέχη της εταιρείας, βρίσκονται αυτή την εποχή στην επικαιρότητα εξαιτίας της απόφασης τους να αυξήσουν τα τιμολόγια του ρεύματος, εν μέσω οικονομικής ύφεσης και ενώ το πετρέλαιο από 140 ευρώ έχει κατέβει στα 55 ευρώ. Στους τηλεοπτικούς καβγάδες που έχουν στηθεί για το θέμα, με λύπη ακούμε στελέχη της ΔΕΗ, αλλά δυστυχώς, και πολιτικούς παράγοντες να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις αυξήσεις με κεντρικό πρόσχημα το κόστος του ρεύματος που παράγεται και διατίθεται στα νησιά μας. Λένε δηλαδή, ότι τα τοπικά εργοστάσια που βρίσκονται σε κάθε νησί παράγουν πολύ ακριβό ρεύμα, όμως οι κάτοικοι πληρώνουν το ίδιο τιμολόγιο με τους κατοίκους που παίρνουν ρεύμα από το κεντρικό δίκτυο της ΔΕΗ που είναι φθηνότερο στην παραγωγή. Είναι γνωστό και είναι αλήθεια ότι στα νησιά μας το ρεύμα κοστίζει πιο ακριβά στην ΔΕΗ για να το παράγει. Όμως είναι γνωστό, ότι είναι κεκτημένο των νησιωτών να πληρώνουν το ίδιο τιμολόγιο με τους υπόλοιπους κατοίκους της Ελλάδας. Επαναλαμβάνουμε: ΕΙΝΑΙ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ, δεν είναι χάρη, ούτε ένδειξη αυαισθησίας της ΔΕΗ ή της εκάστοτε κυβέρνησης. Η επιχειρηματολογία αυτή των τελευταίων ημερών είναι ψευδής, «κίτρινη» και υπονομεύει τις σχέσεις αλληλεγγύης που πρέπει να υπάρχουν μεταξύ των πολιτών. Δεν πρέπει να καταλήξουν να νιώθουν αδικημένοι οι συμπολίτες μας που μένουν στις ηπειρωτικές περιοχές της χώρας. Προσπάθησα να ερευνήσω και νομικά το ζήτημα. Δηλαδή, έβαλα το θέμα σε φίλους μου νομικούς να μου εξηγήσουν, αν θα μπορούσε στις ημέρες μας η οποιαδήποτε κυβέρνηση να χρεώνει το ρεύμα ακριβότερα στους νησιώτες, σύμφωνα με το ακριβότερο κόστος παραγωγής από τα τοπικά εργοστάσια. Τους έβαλα στην σκέψη το κατοχυρωμένο και θεσμικά κριτήριο της «νησιωτικότητας». Και βέβαια, μόλις το θυμήθηκαν, άλλαξαν ύφος στις απαντήσεις τους, λέγοντας μου, ότι θα ήταν δύσκολο στην κυβέρνηση να χρεώνει διαφορετικά για ένα κοινωνικό αγαθό τους πολίτες της ίδιας χώρας. Άρα, δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς με τα τιμολόγια των νησιωτών από αυτό που κάνει σήμερα. Ούτε η ΔΕΗ, Ούτε η κυβέρνηση.
Επιπρόσθετα, έχουμε να θέσουμε τα έξης ερωτήματα:

(περισσότερα…)

Ό,τι είναι ηθικό, από παλιά, δεν είναι πάντα το νόμιμο
και σίγουρα στις ημέρες μας, δεν είναι σχεδόν ποτέ απαραίτητο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η κοινωνία στις ημέρες μας λίγο – πολύ είναι διαχωρισμένη ως εξής:
Υπάρχουν αυτοί που το έχουν αποφασίσει ότι δεν πρόκειται ποτέ να ζήσουν καλύτερες μέρες οι οποίοι είναι απελπισμένοι και δυστυχείς…
εκείνοι που κάνουν κάθε τι προκειμένου να βρουν μία «άκρη» για να χωθούν κάπου και να τα «παίρνουν» από τους άλλους εύκολα και γρήγορα…
άλλοι που τα «βρήκαν» έτοιμα και δεν αγχώνονται για την επιβίωση…
εκείνοι που έχουν «χωθεί» ήδη κάπου και τα «παίρνουν» οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για κανέναν και για τίποτα…
και κάποιοι οι οποίοι είναι ολιγαρκείς και ευτυχισμένοι…
(περισσότερα…)

 

Πολύ σωστά ο π. Πρωθυπουργός θύμισε στον κ. Παπανδρέου πόσες φορές έχει ο τελευταίος χάσει σε εκλογές, αν και η απάντηση του δεν ήταν και πολύ σχετική με το περιεχόμενο της επιστολής του κ. Παπανδρέου.
Ο κ. Παπανδρέου δεν του απάντησε, αλλά με την ενέργεια στην οποία είχε προβεί νωρίτερα (περιθωριοποίηση Σημίτη), έδειξε ότι μάλλον έχει καταλάβει – έστω και αργά – τα κύρια αίτια των εκλογικών αποτυχιών. Τα πρόσωπα στην ιστορία, συμβολίζουν νοοτροπίες και πράξεις.
Έχει σημασία για έναν ηγέτη να αποφασίζει με ποιους μπορεί να προχωρήσει και ποιους πρέπει να αποχωριστεί.
Ο κ. Σημίτης, εκτός από το να περιγράφει φαινόμενα, θα πρέπει να τα αιτιολογεί. Τόσο ως πολιτικός, όσο και ως ακαδημαϊκός. Την επόμενη φορά, ας το κάνει και ας φροντίσει ο καθρέπτης στο χώρο που θα βρίσκεται να είναι μεγάλος.

 

Πολύ «χαρά» μας προκάλεσε ο νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Ψωμιάδης, τις τελευταίες ημέρες που περιδιάβαινε τα τηλεοπτικά κανάλια για να πουλήσει πατριωτισμό.
Βεβαίως, δεν έχει κανένα νόημα να πουλάς πατριωτισμό, αν δεν κρίνεις τον πατριωτισμό των άλλων. Παράδειγμα, ο κ. Ψωμιάδης έκρινε ότι ο κ.Καραμανλής δεν είναι απλός πατριώτης, αλλά ότι έχει «εθνική μαγκιά» η οποία μας «έσωσε» κατά την διάρκεια των εργασιών των αρχηγών κρατών που είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
Αντιθέτως ο κ. Λιάνης είναι προδότης – κατά τον κ. Ψωμιάδη -διότι επικαλέστηκε ιστορικά στοιχεία που δεν αμφισβητήθηκαν, βάση των οποίων ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ και μόνο, εκεί που κατοικεί σήμερα ο πληθυσμός των ανθρώπων που συναποτελούν το γειτονικό κράτος ήταν μέρος της περιοχής που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Μακεδονία….

(περισσότερα…)

νέο γραμματέα από την κοινωνία. Με εμπειρία: στο φοιτητικό κίνημα, στην αγορά για να «βγει το ψωμί», στο κόμμα, στον Ελληνικό κρατικό μηχανισμό και αυτόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση…

Στην παρούσα συγκυρία, δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη επιλογή (μεταξύ άλλων, καθόλα άξιων που ακούγονταν) από αυτή που ψήφισε το Εθνικό Συμβούλιο στην τελευταία διάσκεψη του…
(περισσότερα…)

 

– Είναι ένα μεγάλο κόμμα που έχει κυβερνήσει πολλά χρόνια την χώρα. Έχει πιστωθεί για πάρα πολλά θετικά που έγιναν, έχει χρεωθεί με αρνητικά που έγιναν.
– Είναι ένα κόμμα που ποτέ δεν δημιούργησε στερεή ιδεολογική βάση στην συνείδηση των μελών του, των ψηφοφόρων του, στην κοινωνία. Αυτή η βάση ήταν «ελαστική».
– Όμως, είναι ένα κόμμα που κατά καιρούς, δημιούργησε βάση πίστης επάνω σε «κορμό κοινωνικών αιτημάτων» με εκείνους που το επέλεγαν ή το παρακολουθούσαν. Αυτό το στοιχείο είναι εξόχως πιο δυνατό προκειμένου να δημιουργούνται κινήματα με δυναμική, όμως…
1) είναι δυνατόν να επέλθει «ατονία», όταν κατακτηθούν κάποιοι στόχοι
2) είναι δυνατόν να δημιουργείται αποσυσπείρωση έως αποσάθρωση, όταν διαψεύδεται από την στάση ζωής και συνέπειας των ηγετικών στελεχών η ομοψυχία στην επιδίωξη των στόχων
3)είναι δυνατόν η εξέλιξη της ζωής, ο χωρόχρονος, να καθιστά πολύ δύσκολη την προβολή των νέων κοινωνικών αιτημάτων και συνεπώς, δύσκολη την ανατροφοδότηση του κινήματος. Αυτό συμβαίνει κυρίως, στην εποχή μας όπου οι προτάσεις, τα σύμβολα, οι θέσεις, συγχέονται εύκολα ή παρερμηνεύονται ή παραμορφώνονται. Μηχανιστικά ή εσκεμμένα…
(περισσότερα…)

melina_1

…αρκεί να είναι υπάκουη, να είναι πολύ όμορφη, να έχει δικά της λεφτά, να μας γουστάρει πολύ, να συγχωρεί όλα τα ελαττώματα του άνδρα (διότι είναι άνδρας) να τα προλαβαίνει όλα, να κάνει καταπληκτικό σεξ και να είναι απολύτως υπεύθυνη για τα παιδιά.
Αν δεν τα κάνει όλα αυτά, είναι χαζή, που της αξίζει να την αδικείς. Και αν από την συμπεριφορά μας κάποια στιγμή επαναστατήσει και σηκώσει φωνή ή κοιτάξει κανένα άλλον γκόμενο, τότε, όπως λέει και η «καλή» μας η μητέρα, είναι πουτάνα!
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εκείνες οι γυναίκες που στην σύγχρονη εποχή και προκειμένου να αποφύγουν τις παραπάνω επικρίσεις και νοοτροπίες, αυτονομήθηκαν με μανία, υποτίθεται χειραφετήθηκαν, τελικά, κατάντησαν υστερικές, «σφιγμένες» από τις δίαιτες, τον ανταγωνισμό, το άγχος, το επιτηδευμένα έντονο βάψιμο και τον αντιερωτισμό.
Εμείς λέμε: Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ούτε «άσπρο», ούτε «μαύρο»….
(περισσότερα…)

… ξεκίνησα να γράφω για την πάρτη μου. Χωρίς όρια χρόνου ή χώρου,
χωρίς να με ενδιαφέρουν οι κανόνες και οι ισορροπίες που χρειάζονται να τηρήσεις, όταν καταγράφεις με σκοπό την ενημέρωση.
Αυτό το ιστολόγιο…
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ. Καταγράφει μόνο την άποψη μου.
Δεν είναι συνεπές, αφού γράφω όποτε μπορώ και όποτε γουστάρω.
Δεν είναι εξειδικευμένο, δεν θα είναι πάντα κατάλληλο για όλους, δεν διέπεται πάντα από δημοκρατικότητα, δεν είναι σοβαροφανές και μερικές φορές δεν είναι ούτε τόσο σοβαρό, όσο χρειάζεται για να μην κακοχαρακτηρίζεται κανείς.
Όποιος θέλει το διαβάζει και σχολιάζει, όποιος δεν θέλει, πάει παρακάτω…